İcrai davranışla görevi kötüye kullanma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/2155 Esas 2020/2010 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : İcrai davranışla görevi kötüye kullanma
Hüküm : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay tarihinde Şanlıurfa Barosuna kayıtlı avukat olan sanığın, Başkale Asliye Hukuk Mahkemesinin 2007/24 Esas sayılı davasında 05/10/2009 tarihli vekaletnameye istinaden müşteki davalılar Farıs ve Necip"in vekilliğini üstlendiği, bir süre davalılar vekili olarak dosyayı takip ettiği, 26/01/2011 tarihli celsede ise davacı Gedikbaşı Köyü Muhtarlığının vekili olduğunu beyan ederek vekaletnameyi ibraz etmek üzere mahkemeden süre talep ettiği, 09/02/2011 tarihli celsede sanığın 1136 sayılı Avukatlık Kanununun 38/1-b maddesine muhalefet ettiği gerekçesiyle davacı vekili olarak dava ve duruşmalara kabul talebinin reddine karar verildiği, müştekilerin şikayeti üzerine yapılan yargılama sonucunda sanığın görevi kötüye kullanma suçundan mahkumiyetine karar verilmiş ise de; TCK"nın 257. maddesinde düzenlenen görevi kötüye kullanma suçunun oluşabilmesi için norma aykırı davranışın yeterli olmadığı, ayrıca objektif cezalandırma şartlarının da gerçekleşmesi gerektiği cihetle; sanığın azledildiği tarihin tespiti ile Başkale Asliye Hukuk Mahkemesinin 2007/24 Esas sayılı davasının akıbeti araştırılarak sanığın norma aykırı davranışı neticesinde kişi mağduriyeti, kamu zararı veya kişilere haksız menfaat sağlanması unsurlarının bulunup bulunmadığı, varsa ne şekilde oluştuğunun denetime imkan verecek şekilde karar yerinde gerekçeleriyle gösterilip değerlendirilerek sonucuna göre hukuki durumunun takdir ve tayin edilmesi gerektiği gözetilmeden, eksik inceleme ve yetersiz gerekçelerle yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
1-Dosya içeriğine göre 09/02/2011 olan suç tarihinin gerekçeli karar başlığında 04/02/2011 olarak gösterilmesi suretiyle CMK"nın 232/2-c maddesine muhalefet edilmesi,
2-Yüklenen suçu TCK"nın 53/1-e maddesindeki hak ve yetkileri kötüye kullanmak suretiyle işlediği kabul edilen sanık hakkında aynı Kanunun 53/5. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320
sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA 17/11/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.