MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Şikayet

Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş olup hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.

K A R A R

Borçlu vekili, vekiledeni tarafından yapılan 13.180 TL ödeme ile bu miktara tekabül eden faiz alacağı yönünden takibin kısmen iptaline karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme’ce hükme esas alınan bilirkişi raporu doğrultusunda 19/04/2013 tarihi itibarıyla 2.101,33 TL asıl alacak üzerindeki maaş haczi müzekkeresinin iptaline karar verilmiştir. Hüküm alacaklı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda; icra dosyasına 31/07/2012 tarihinde yapılan 4.921 TL ödeme tarihinin, 31/07/2009 olarak kabulü ve bu tarih baz alınarak hesaplama yapılması, ayrıca şikayet dilekçesine ekli müşteri hesap ekstrelerinden 15/08/2012 tarihinde yapıldığı anlaşılan 200 TL ödemenin 300 TL olarak asıl alacaktan mahsup edilmesi doğru olmadığı gibi, takip dosyasında yapılan kısmi ödemelere ilişkin hesaplanmada, TBK 100. (BK"nun 84.) maddesinde yer alan, faiz ve masrafları ödemede geciken borçlunun, yaptığı kısmi ödemenin alacaklı tarafından öncelikle faize ve masraflara mahsup edebileceği şeklindeki amir hükmü gözetilmeden ödemelerin doğrudan belirlenen alacak kalemlerine mahsubu da doğru değildir.
O halde, Mahkeme"ce, konusunda uzman bir bilirkişiden açıklanan ilkeler doğrultusunda yeni bir rapor alınarak oluşacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde eksik ve hatalı raporla hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Alacaklı vekilinin temyiz itirazlarının kısmen kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK"nun 366 ve 6100 sayılı HMK"nun Geçici 3. maddesi yollamasıyla 1086 sayılı HUMK"nun 428. maddeleri uyarınca BOZULMASINA, alacaklı vekilinin sair temyiz itirazlarının bozma kapsamına göre şimdilik incelenmesine yer olmadığına, peşin harcın istek halinde temyiz edene iadesine 07/02/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.