Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2013/3295 Esas 2013/7302 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Kadastro Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı ... Yönetimi tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
3402 sayılı Kanunun Ek 4. maddesi gereği yapılan kadastro sırasında .... Köyü, 103 ada 2 parsel sayılı 4719,54 m2 yüzölçümündeki taşınmaz, tarla vasfıyle; 103 ada 1 parsel sayılı 6214,97 m2 yüzölçümlü taşınmaz, çalılık vasfıyle; 102 ada 1 parsel sayılı 1956,44 m2 yüzölçümlü taşınmaz, çalılık vasfıyle; 101 ada 1 parsel sayılı 4377,51 m2 yüzölçümlü taşınmaz, tarla vasfıyle Hazine adına tespit edilmiş; taşınmazların beyanlar hanesine “6831 sayılı Kanunun 2/B maddesi gereğince Hazine adına orman sınırları dışına çıkarılan sahada kalmaktadır” ibaresi yazılmıştır.
Davacı ... Yönetimi, 26.08.2010 havale tarihli dilekçesi ile .... Köyü 101 ada 1, 102 ada 1, 103 ada 1 ve 2 parsel sayılı taşınmazların eylemli orman olduğu, bu sebeple, kadastro tutanağının cins hanelerinin “ağaçlık, eylemli orman” olarak düzeltilmesi ve beyanlar hanesine de “6831 sayılı Kanunun 2/B maddesi uyarınca Hazine adına orman sınırları dışına çıkarılmıştır. İş bu taşınmaz üzerinde ağaçlık bulunduğuna dair 178 nolu Kadastro Komisyonunun tespitine istinaden eylemli orman vasfındadır” şeklinde düzeltilmesi talebi ile dava açmıştır.
Mahkemece yapılan yargılama sonucu davacı ... Yönetiminin davasının kısmen kabulüne; 101 ada 1, 102 ada 1, 103 ada 1 ve 2 parsel sayılı taşınmazların davalı adına yapılan tespitin iptali ile bu parsellerin eylemli orman vasfında Maliye Hazinesi adına tapuya kayıt ve tesciline karar verilmiş, hüküm davacı ... Yönetimi tarafından temyiz edilmiştir.
Dava dilekçesindeki açıklamaya göre dava, 3402 sayılı Kadastro Kanunun Ek 4. maddesi gereği yapılan kadastro tespitine itiraza ilişkindir.
Çekişmeli taşınmazların bulunduğu yörede 17/01/2003 tarihinde ilân edilerek kesinleşen orman kadastrosu ve 2. madde uygulaması bulunmaktadır.
Yapılan incelemede; yerel mahkemenin yargılamayı sonuçlandırdığı son oturumda oluşturulan kısa kararda “davacının davasının kabulü ile..” dendiği halde, gerekçeli kararda “davacının davasının kısmen kabulü ile...” denmiştir. Oysa, kısa kararla gerekçeli kararın çelişik olması mutlak bozma nedeni oluşturur (İ.B.B.G.K. 10.04.1992 t, 1991/7 E. – 1992/4 K.).
SONUÇ. Yukarıda açıklanan nedenlerle; davacının temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, bozma nedenine göre diğer yönlerin bu aşamada incelenmesine yer olmadığına, temyiz harcının istek halinde iadesine 27/06/2013 günü oy birliği ile karar verildi.