Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/3024 Esas 2014/15452 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/3024
Karar No: 2014/15452
Karar Tarihi: 23.06.2014

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/3024 Esas 2014/15452 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacının tazminat talebi reddedildi. Temyiz edilmesi üzerine yapılan incelemede, davanın 466 sayılı Kanun hükümlerine dayalı tazminat istemine ilişkin olduğu ve Borçlar Kanunu'nun 60. maddesi süresinin kabul edildiği belirtildi. Kararda, ceza dava dosyasında kesinleşen beraat hükmü ile tazminat davasının açıldığı tarih arasında 13 yıldan fazla süre geçtiği ve davacının bu süre içerisinde hakkındaki beraat hükmünden haberdar olmadığının söz konusu olamayacağı vurgulandı. Bu nedenle davanın süresinde açıldığının kabul edilemeyeceği ve davanın reddine karar verildiği belirtildi. Kararda, 466 sayılı Kanun'un 2. maddesi de açıklanarak, üç aylık sürenin başlangıcı için Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı'na atıf yapıldığı ifade edildi.

12. Ceza Dairesi 2014/3024 E. , 2014/15452 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanun gereğince tazminat
Dava Tarihi : 18/06/2012

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre;
Dava 466 sayılı Kanun hükümlerine dayalı tazminat istemine ilişkin olup, Ceza Genel Kurulu"nun 23/03/2010 tarih ve 2009/256 esas-2010/57 sayılı kararında 466 sayılı Kanun"un 2. maddesindeki üç aylık sürenin başlangıcı için 21/04/1975 tarih ve 3-5 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı"na atıf yapılarak kesinleşen beraat kararından davacının haberdar olmasının arandığı, adı geçen kararda tazminat davasının ne zamana kadar açılması gerektiğine dair bir açıklama bulunmamakla birlikte, hiçbir hakkın sonsuza dek dava konusu yapılamayacağı, özel hukuk kapsamında değerlendirilmesi gereken bu talebin de makûl bir süre içinde dava konusu edilmesi gerektiği, dava süresi bakımından en lehe kabul ile Borçlar Kanunu"nun 60. maddesindeki sürenin kabulü gerektiği ve her koşulda davanın 10 yıllık süre içinde açılması gerektiği kabul edilmekle, tazminat talebinin dayanağı olan ceza dava dosyasında 15.10.1998 tarihinde verilip, kesinleşen beraat hükmü ile, tazminat davasının açılmış olduğu 18.06.2012 tarihine kadar, 13 yıldan fazla süre geçtiği, davacının bu uzun süre içerisinde hakkındaki beraat hükmünden haberdar olmadığından söz etmenin yaşamın olağan akışına uymayacağı ve davanın süresinde açıldığının kabulünün mümkün olamayacağının anlaşılması ve mahkeme tarafından aynı yönde yapılan değerlendirme sonucu, davanın 10 yıllık süreden sonra açıldığı gerekçesi ile reddine karar verilmiş olmasında usul ve kanuna aykırı yön bulunmadığından, davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 23.06.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.