Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/4438 Esas 2020/5017 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/4438
Karar No: 2020/5017

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/4438 Esas 2020/5017 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi tarafından verilen bir boşanma davası kararı temyiz edilmiştir. İlk derece mahkemesince erkek tarafından açılan boşanma davasının kabulü ile tarafların boşanmalarına karar verilmiş, kadın tarafından yapılan istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir. Ancak yapılan gerekçeli incelemede, davacının vesayet altına alınıp alınmayacağına ilişkin araştırmanın yapılmaması sebebiyle karar bozulmuştur. Türk Medeni Kanununun 405. ve Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 56. maddeleri uyarınca yapılacak işlem, davacının vesayet altına alınıp alınmayacağına ilişkin araştırmanın yapılması ve sonucuna kadar yargılamanın bekletilmesidir.
Kanun Maddeleri:
- Türk Medeni Kanunu'nun 405. maddesi
- Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 56. maddesi
- TCK 31/1
- CMK 223/3-a
- Türk Medeni Kanunu'nun 462/8. maddesi

2. Hukuk Dairesi 2020/4438 E. , 2020/5017 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı kadın tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
İlk derece mahkemesince erkek tarafından açılan boşanma davasının kabulü ile tarafların boşanmalarına karar verilmiş, kadın tarafından tüm yönlerden istinaf kanun yoluna başvurulması üzerine bölge adliye mahkemesince kusur belirlemesi yönünden düzeltme yapılarak istinaf başvurusunun reddine karar verilmiş davalı kadın aynı gerekçeyle temyiz talebinde bulunmuştur.
Dava ve taraf ehliyeti kamu düzenine ilişkin olup, mahkemelerce doğrudan doğruya (resen) göz önünde tutulur. Taraflarca delil olarak dayanılan Dikili 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2017/517 Esas 2019/410 numaralı dava dosyasının incelenmesinde davacı ... hakkında Manisa Ruh Sağlığı Hastanesince düzenlenen tarafından 05.04.2019 tarih ve 3417 protokol numaralı raporda işlediği fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılayamadığı, bu fiille ilgili davranışlarını yönlendiremediği belirtilmiş, ceza mahkemesince davacı ... hakkında TCK31/1 ve CMK 223/3- a maddeleri gereğince Ceza Verilmesine Yer Olmadığına karar verilmiş ve bu karar 21.06.2019 tarihinde kesinleşmiştir. Bu sebeple mahkemece yapılacak iş; Türk Medeni Kanununun 405. ve Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 56. maddeleri uyarınca davacının vesayet altına alınmasının gerekip gerekmediğinin araştırılması ve bu hususun bir ön sorun sayılması, gerekirse Türk Medeni Kanununun 462/8. maddesi uyarınca işlem yapılması ve sonucuna kadar yargılamanın bekletilmesinden ibarettir. Bu yön göz önünde tutulmadan yargılamaya devam olunarak işin esası hakkında karar verilmesi usul ve kanuna aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda gösterilen sebeple bölge adliye mahkemesi kararının BOZULMASINA, bozma sebebine göre kadının diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine, oybirliğiyle karar verildi. 22.10.2020 (Prş.)