Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2021/10299 Esas 2022/1141 Karar Sayılı İlamı

İlk Derece Mahkemesi : Konya 9. Ağır Ceza Mahkemesinin 25.10.2018 tarih ve 2018/31 - 2018/92 sayılı kararı
Suç : Silahlı terör örgütüne bilerek ve isteyerek yardım etmek
Hüküm : Sanık hakkında TCK’nın 314/2, 314/3 delaletiyle 220/7, 3713 sayılı Kanunun 3, 5/1. maddeleri, TCK’nın 62, 53/1-2-3, 63. maddeleri gereğince mahkumiyetine dair istinaf başvurusunun esastan reddi.

Bölge Adliye Mahkemesince sanık hakkında silahlı terör örgütüne üye olmamakla birlikte örgüte bilerek ve isteyerek yardım etme suçuna ilişkin kesin olarak verilen hükmün, 24.10.2019 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanunun 29. maddesi ile 5271 sayılı CMK'nın 286. maddesine eklenen üçüncü fıkradaki düzenleme gereğince temyiz yolunun açılması üzerine anılan Kanuna eklenen geçici 5. maddenin 1/f bendinde belirtilen süre içinde temyiz edilmekle, sanık hakkındaki suça ilişkin olarak;
Temyiz edenin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebebine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Duruşma istemi içermeyen temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Silahlı terör örgütüne üye olmamakla birlikte örgüte bilerek ve isteyerek yardım etme suçunda suç tarihinin yardım teşkil eden eylem ve faaliyetin son olarak
gerçekleştiği tarih olduğu kabul edildiğinden, Bölge Adliye Mahkemesi’nin gerekçeli karar başlığında, suç tarihinin "12.09.2014" yerine “23.05.2018” olarak gösterilmesi, mahallinde düzeltilmesi mümkün maddi hata olarak kabul edilmiştir.
1-Silahlı terör örgütüne yardım etme suçundan yargılaması yapılan sanığın, yargılama aşamasında kendisinin seçtiği müdafii bulunmadığı gibi CMK'nın 156. maddesi gereğince de re'sen bir müdafii görevlendirilmediği, sanığa isnat edilen suçun niteliği dikkate alındığında, CMK'nın 150. maddesinin 2. ve 3. fıkraları uyarınca müdafii görevlendirilmesinin zorunlu olduğunun anlaşılması karşısında, Anayasanın 36, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6. maddelerinde teminat altına alınan adil yargılanma ilkesine aykırı olacak ve savunma hakkının kısıtlanmasını doğuracak biçimde kovuşturmada müdafi hazır bulundurulmaksızın mahkumiyet hükmü kurulmak suretiyle CMK'nın 150/3, 188/1, 197/1 ve 289/1-a-e maddelerine muhalefet edilmesi,
2- Kabul ve uygulamaya göre;
a-) Hükmün birinci fıkrasında, sanık hakkında silahlı terör örgütüne bilerek ve isteyerek yardım etmek suçunun sabit olduğu kabul edildikten sonra, temel cezanın “5237 sayılı TCK’nın 314/3. ve 220/7. maddeleri delaletiyle TCK’nın 314/2. maddesi” olarak tayin edilmesi gerektiği gözetilmeden uygulama maddesinin “TCK’nın 314/2. maddesi” olarak gösterilmesi,
b-) Silahlı terör örgütüne üye olmamakla birlikte örgüte bilerek ve isteyerek yardım etme suçunda suç tarihinin yardım teşkil eden eylem ve faaliyetin son olarak gerçekleştiği tarih olduğu kabul edildiğinden, gerekçeli karar başlığında, suç tarihinin "12.09.2014" yerine “23.05.2018” olarak gösterilmesi,
c-) Sanığın örgütle iltisaklı Kimse Yok Mu adlı yardım kuruluşuna bağışta bulunmasının örgüte yardım faaliyeti kabul edilmesi,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı BOZULMASINA, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın Konya 9. Ağır Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin bilgi için Konya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 08.03.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.