18. Ceza Dairesi Esas No: 2015/3794 Karar No: 2015/3406 Karar Tarihi: 24.06.2015
Hakaret - yaralama - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2015/3794 Esas 2015/3406 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sulh Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada sanık, hakaret ve yaralama suçlarını işlemekle suçlandı. Mahkeme, sanığın yaralama suçunu işlediğine dair yeterli kanıt olduğu gerekçesiyle mahkum etti. Ancak hakaret suçuyla ilgili olarak, kanıtların ve delillerin değerlendirilmesinin ardından sanığın beraatına karar verdi. Temyiz incelemesinde, mahkemenin verdiği kararların usul ve kanuna uygun olduğu ve yerinde olduğu sonucuna varıldı. Kararda geçen kanun maddeleri şunlardır: hakaret suçu için Türk Ceza Kanunu'nun 125. maddesi, yaralama suçu için ise aynı kanunun 86. maddesi.
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü: Temiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi. Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler, gerekçe içeriğine göre ve sanığın, katılan ..."i ittirmesi hususunda yaralama kastıyla hareket ettiğine dair mahkumiyetine yeterli her türlü şüpheden uzak delil bulunmadığından, mahkemenin beraat kararında bir isabetsizlik görülmediğinin anlaşılması karşısında tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmeyerek yapılan incelemede: 1- Sanığa yükletilen hakaret eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, Cezanın kanuni bağlamda uygulandığı, 2- Sanık hakkında yaralama eyleminden verilen beraat kararının da usul ve Kanuna uygun olduğu, Anlaşıldığından sanık ... ile katılanlar ... ve ... vekilinin ileri sürdüğü temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye kısmen uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA, 24/06/2015 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.