Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2022/2193 Esas 2022/3184 Karar Sayılı İlamı

4733 sayılı Tütün ve Alkol Piyasası Düzenleme Kurumu Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanuna muhalefet suçundan sanık ...’ın, anılan Kanunun 8/4, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 62/1 ve 52/2. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis ve 4.160,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına, hapis cezasının 5237 sayılı Kanunun 51/1. maddesi uyarınca ertelenmesine dair ... Asliye Ceza Mahkemesinin 27/09/2013 tarihli ve 2011/1001 Esas, 2013/563 sayılı kararının, Yargıtay ... Ceza Dairesinin 16/01/2019 tarihli ve 2015/11566 Esas, 2019/690 sayılı kararıyla onanarak kesinleşmesini müteakip, 15/04/2020 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 61. maddesi ile 5607 sayılı Kanuna eklenen 3/22. (ikinci cümle) maddesine göre uyarlama yapılmasına yönelik infaz savcılığının talebinin kabulüne, mahkemenin 27/09/2013 tarihli kararının kaldırılmasına ve sanığın 5607 sayılı Kanunun 3/5, 3/10, 3/10-son cümle, 3/22, 5237 sayılı Kanunun 62/1. ve 52/2. maddeleri uyarınca 10 ay hapis ve 1.320,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına dair ... Asliye Ceza Mahkemesinin 30/06/2021 tarihli ve 2020/1203 Esas, 2021/1026 sayılı kararı aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığından verilen 09/12/2021 tarihli kanun yararına bozma istemini içeren dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 14/01/2022 tarihli ve KYB. 2021/155958 sayılı ihbarnamesi ile daireye verilmekle okundu.
Mezkür ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, ... Asliye Ceza Mahkemesinin 30/06/2021 tarihli kararı ile sanığın mahkum olduğu 10 ay hapis cezasının, önceki hüküm dikkate alınarak ertelenmesine yer olmadığına ve 1.320,00 Türk lirası adli para cezasının ise yine önceki hüküm gereğince taksitlendirilmesine yer olmadığına dair karar verilmiş ise de, sanığın uyarlama kararı öncesi mahkumiyetine dair ... Asliye Ceza Mahkemesinin 27/09/2013 tarihli ve 2011/1001 Esas, 2013/563 sayılı kararı incelendiğinde, hükmedilen hapis cezasının 5237 saylı Kanunun 51/1. maddesi uyarınca ertelenmesine ve hükmedilen para cezasının 5237 sayılı Kanunun 52/4. maddesi uyarınca taksitlendirilmesine karar verildiğinin anlaşılması karşısında, hapis cezasının ertelenmesi ve adli para cezalarının taksitlendirilmesinin sanık lehine kazanılmış hak oluşturacağı gözetilmeden, anılan hususlarda sanık aleyhine olarak yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiş ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozmaya atfen ihbar olunmuş bulunmakla Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Ceza Muhakemesi Kanununun 309-310. maddelerinde düzenlenen “Kanun Yararına Bozma” olağanüstü kanun yollarındandır.
Kanun yararına bozma yasa yolu; istinaf ve temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşmiş hüküm ve kararlara karşı gidilmesi sebebiyle dar kapsamlı olup her türlü hukuka aykırılığın öne sürülüp incelenmesine elverişli bir denetim yolu değildir.
Bu olağanüstü kanun yolunun amacı, ülke sathında uygulama birliğini sağlamak ve farklı uygulamalar sebebiyle oluşabilecek kayıpların önlenmesi açısından kabul edilmiş bir olağanüstü kanun yolu olup, ikinci bir temyiz yolu değildir.
Eylemin sübutuna yönelik delillerin değerlendirilmesi ve takdire yönelik konular ile şahsi hakka ilişkin konularda Kanun Yararına Bozma olağanüstü kanun yoluna başvurulamayacağı gerek
Ceza Genel Kurulu gerekse daire kararlarıyla kabul edilmiş olup, hapis cezasının ertelenmemesi ve adli para cezalarının taksitlendirilmemesi de bu kapsamda takdire yönelik konulardan olması nedeniyle,
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'nın kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği yerinde görülmediğinden, CMK'nun 309. maddesi uyarınca kanun yararına kararın bozulmasına dair talebinin REDDİNE, 22.02.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.