MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, fazla mesai ücreti, yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I


A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı; davalı şirkette 06.06.2009 tarihinde Kredi ve İstihbarat Müdürü olarak çalışmaya başladığını, iş sözleşmesinin 30.05.2012 tarihinde feshedildiğini; davacının son aylık ücretinin brüt 11.375,00.-TL olduğunu, işe başladığında birikmiş işlerin bitirilmesi ve iş düzeninin oturtulması gerektiğinden 1 yıl süre ile 08.00-20.00 saatleri arasında haftanın 5 günü çalıştırıldığını, bu dönemdeki fazla çalışması için ücret ödenmediğini; davacıya izinlerinin kullandırılmadığı, sadece 5 günlük izin ücreti ödemesi dışında ödeme yapılmadığını iddia ederek, fazla mesai ve yıllık izin alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının hiçbir zaman fazla mesai yapmadığını, ayrıca davacının işyerindeki konumunun fazla mesai ücreti talep etmeye uygun olmadığını, şirkette müdürlük görevini yürüttüğünü, yetkili kişi olarak çalıştığını, kimseden fazla çalışma talimatı alamadığını; davacının yıllık izinlerini kullandığını, kalan 5 günlük izni nedeniyle kendisine ödeme yapıldığını; ayrıca herhangi bir izin alacağı bulunmadığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılama sonunda, davacının izin kullandığı, davalı tarafın sunmuş olduğu işyeri kayıtlarına göre, davacının krediler müdürü olduğu tespit edildiği, işyerinde üst düzey yönetici konumda çalışan davacı, görev ve sorumluluklarının gerektirdiği ücretinin ödenmesi durumunda, ayrıca fazla çalışma ücretine hak kazanamayacağı, üst düzey yönetici davacıya; şirketin yöneticisi veya yönetim kurulu üyesi tarafından fazla çalışma yapması yönünde açık bir talimat verildiğine dair dosyaya herhangi bir delil sunulmadığı gibi bu yönde bir iddiada da bulunulmadığı, davacının işe giriş çıkış kayıtlarından da, işe giriş ve çıkışlarının serbest olduğu; bazen geç geldiği, bazı zamanlarda erken çıktığı bazen de normal mesai saatinden sonra işten çıktığı belirlendiğinden davacının çalışma saatlerini kendisinin kararlaştırdığı, dolayısıyla işverenin emir ve talimatlarına göre hareket etmediği, fazla çalışma ücreti talep edemeyeceği gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Somut uyuşmazlıkta davacının üst düzey yönetici olup olmadığı ve fazla mesaisini kendisinin belirleyip belirlemediği uyuşmazlık konusudur. İşçinin salt üst düzey yönetici olması fazla mesai yapmadığı anlamına gelmez. Eğer işyerinde üzerinde amiri konumunda kişi var ve onun talimatlarına göre hareket ediyor ise bu işçinin kendi çalışmasını kendisinin belirlediğinden sözedilemez. Genelde üst düzey yönetici işletme düzeyinde işletmeyi sevk ve idare eden kişi veya yardımcıları ile işyerinde ise işyerini yöneten ve sevk eden kişilerdir. Bir anlamda işveren vekilleridir.
Dosya içeriğine göre davacı tarafından aynı mahkemede iş sözleşmesinin feshi nedeni ile feshin geçersizliği ve işe iade istemli dava açılmış ve açılan bu davada feshin geçersizliğine ve davacının işe iadesine karar verilmiş, bu karar Dairemizce onanarak kesinleşmiştir.
Kesinleşen feshin geçersizliği ve işe iade kararına göre işveren vekili ve yardımcısı konumunda olmayan davacının üst düzey yönetici olmadığı anlaşılmaktadır. Fazla mesai alacağı talebi ile tanık beyanları ile diğer deliler değerlendirilerek, davacının fazla mesai ücreti var ise hüküm altına alınması gerekir. Yazılı şekilde hüküm kurulması hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 19.11.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.