Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2021/4825 Esas 2022/1317 Karar Sayılı İlamı

İNCELENEN KARARIN;
Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Terör örgütü propagandası yapmak
Hüküm : 09.01.2015 tarihli eylem yönünden; 3713 sayılı Kanunun 7/2. maddesi ve 5237 sayılı TCK'nın 53/1-2-3 maddesi gereğince verilen 1 yıl hapis cezası ile mahkumiyet,
15.02.2015 tarihli eylem yönünden; 3713 sayılı Kanunun 7/2. maddesi ve 5237 sayılı TCK'nın 53/1-2-3 maddesi gereğince verilen 1 yıl hapis cezası ile mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-Sanığın suça konu 09.01.2015 ve 15.02.2015 tarihlerinde meydana gelen olaylarda slogan atmadığını savunması ve sanığın yasa dışı gösterilere sadece katılmış olmasının atılı suça vücut vermeyeceğinin anlaşılması karşısında; sanığın suça konu sloganlara eşlik edip etmediğinin, pankart veya bez parçası taşıyıp taşımadığının kuşkuya yer vermeyecek biçimde tespiti açısından görüntü kayıtlarının Adli Tıp, TÜBİTAK veya TRT gibi uzman kuruluşlara gönderilip görüntü ve fotoğraf analizleri yaptırılmak suretiyle rapor alınarak slogan attığının, pankart veya bez parçası taşıdığının tespit edilmesi halinde içeriklerinin terör örgütünün cebir ve şiddet yöntemlerini övücü, teşvik edici ve yüceltici mahiyette olup olmadığı belirlendikten sonra sanığın hukuki durumun tayin ve takdiri yerine eksik araştırma ile yazılı şekilde karar verilmesi,
2-Sanığın aynı örgüte ilişkin aynı suç işleme kararının icrası kapsamında inceleme konusu terör örgütünün propagandasını yapma suçuna konu 09.01.2015 ve 15.02.2015 tarihli eylemlerinin zincirleme şekilde tek bir suça vücut verdiğinin anlaşılması karşısında; sanığa 5271 sayılı CMK'nın 226. maddesi gereğince ek savunma hakkı verilerek 5237 sayılı TCK'nın 43/1. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
3-Kabule göre de,
a-6352 sayılı Kanunun 100. maddesi ile CMK'nın 324. maddesinin dördüncü fıkrasına eklenen cümle gereğince sanığa yüklenen yargılama giderinin 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutardan az olması nedeniyle Devlet Hazinesi üzerinde bırakılması gerektiğinin gözetilmemesi,
b-Her iki hüküm yönünden de 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanması gerektiğinin düşünülmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı BOZULMASINA, 10.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.