MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK(AİLE) MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki tedbir nafakası davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili dava dilekçesinde; tarafların 2006 yılından beri evli olduklarını, 1 müşterek çocukları olduğunu, davalının evlilik birliği yükümlülüklerini yerine getirmediğini, davalının kusurlu olması nedeni ile 4 aydır ayrı yaşadıklarını, davalının ihtiyaçları karşılamadığını, davacının geliri olmadığını, çocuğun öğrenci olduğunu belirterek davacı için 500 TL ve müşterek çocuk için 250 TL tedbir nafakasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı; davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile davacının kendisi için talep etmiş olduğu tedbir nafakasının sübut bulmadığından reddine ve müşterek çocuk için 150,00 TL tedbir nafakasının davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davacı lehine tedbir nafakasına ilişkin sair temyiz itirazları yerinde değildir.
TMK.nun 327/1. maddesine göre, çocuğun bakımı, eğitimi ve korunması için gerekli giderleri ana ve baba tarafından sağlanır.
Ana ve babanın bakım borcu, çocuğun ergin olmasına kadar devam eder. (TMK 328/1)
Küçüğe fiilen bakan ana veya baba, diğerine karşı çocuk adına nafaka davası açabilir. (TMK 329/1)
Somut olayda; müşterek çocuğun fiili ayrılık sürecinde annenin yanında kaldığı tarafların kabulündedir. Dosya kapsamından; davacının, ev hanımı olduğu, geliri olmadığı, annesinin evinde kaldığı, mal varlığı olmadığı, davalının ise; akaryakıt istasyonunda işçi olduğu, 1.400 TL ücret aldığı, arkadaşı ile kaldığı, 300 TL kira ödedikleri, 2012 model motosikleti olduğu, müşterek çocuğun 2007 doğumlu ve 2.sınıf öğrencisi olup, annesinin yanında kaldığı anlaşılmaktadır.
O halde; mahkemece; tarafların sosyal ve ekonomik durumu, tedbir nafakasının niteliği, çocuğun ihtiyacı, eğitim durumu dikkate alınarak TMK.nun 4.maddesinde de vurgulanan hakkaniyet ilkesi gereğince, küçük çocuk lehine daha uygun bir nafakaya hükmedilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi isabetsiz olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 28.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.