Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/4091 Esas 2020/5169 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/4091
Karar No: 2020/5169
Karar Tarihi: 23.11.2020

Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/4091 Esas 2020/5169 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ağır Ceza Mahkemesi tarafından verilen hükümde, beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı suçundan sanığın mahkûmiyeti hüküm altına alındı. Temyiz başvuruları incelenirken, yaş küçüklüğü nedeniyle tayin edilen vekilin hükümleri temyize hakkı bulunmadığı gerekçesiyle katılan mağdur vekilinin temyiz istemi reddedildi. Ancak, suça sürüklenen çocuk müdafisinin temyiz istemi kabul edildi ve hükmün bozulmasına karar verildi. Bu kararda, suçun işlendiği tarihte yürürlükte olan 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu'nun sosyal inceleme raporu alınmasına ilişkin maddelerine uyulmadığı ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçların yeniden düzenlenmesi dolayısıyla önceki ve sonraki kanunların ilgili maddelerinin karşılaştırılmasının yapılması gerektiği vurgulanmıştır. Bu kapsamda, kanun maddeleri olarak 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu'nun 35. maddesi, Çocuk Koruma Kanununun Uygulanmasına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmeliğin 20/2-3. maddeleri, 6545 sayılı Kanun'un 58, 59, 60 ve 61. maddeleri, 5237 sayılı Kanun'un 102, 103, 104 ve 105. maddeleri ve 5237 sayılı TCK'nın 7/2

14. Ceza Dairesi 2016/4091 E. , 2020/5169 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Katılan mağdur vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Suç tarihinde on iki yaşını doldurmayan mağdurun velayet hakkına sahip anne ve babası olan müştekilerin duruşmada şikayetçi olarak davaya katılmalarına rağmen mahkemece yüzlerine karşı verilen hükümleri temyiz etmemeleri karşısında, yaş küçüklüğü nedeniyle tayin edilen vekilin hükümleri temyize hakkı bulunmadığından, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
Suça sürüklenen çocuk müdafisinin temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60 ve 61. maddeleri ile 5237 sayılı Kanunun 102, 103, 104 ve 105. maddelerinde yer alan cinsel dokunulmazlığa karşı suçların yeniden düzenlenmesi karşısında, 5237 sayılı TCK"nın 7/2. madde-fıkrasındaki "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" düzenlemesi gözetilerek lehe olan hükmün önceki ve sonraki kanunların ilgili maddeleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi ve her iki kanunla ilgili uygulamanın denetime imkan verecek şekilde kararda gösterilmesi suretiyle yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kabule göre de;
Suç tarihinde on beş-on sekiz yaş grubunda bulunan suça sürüklenen çocuk hakkında 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanununun 35 ile Çocuk Koruma Kanununun Uygulanmasına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmeliğin 20/2-3. maddelerine göre sosyal inceleme raporu aldırılmadığı takdirde bunun gerekçesinin kararda gösterilmesi gerekirken bu hususta herhangi bir değerlendirme yapılmaksızın hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuk müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 23.11.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.