Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2022/2509 Esas 2022/1281 Karar Sayılı İlamı

İlk Derece Mahkemesi : Mersin 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 01.06.2017 tarih ve 2016/115 - 2017/118 sayılı kararı
Suç : Terör örgütü propagandası yapmak
Hüküm: 1-Sanık ... hakkında 3713 sayılı Kanunun 7/2, 7/2-son, 5237 sayılı Kanunun 53, 54 maddeleri gereğince 2 yıl hapis cezası.
2-Sanıklar ..., ..., ... hakkında ayrı ayrı, 3713 sayılı Kanunun 7/2, 7/2-son, 5237 sayılı Kanunun 53, 54 maddeleri uyarınca hükmedilen hapis cezalarına ilişkin istinaf başvurularının esastan reddi
3-Sanık ... hakkında, 3713 sayılı Kanunun 7/2, 7/2-son, 5237 sayılı Kanunun 62/1, 53, 54 maddeleri uyarınca hükmedilen hapis cezasına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddi

A) Sanık ... hakkıında mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle;
Bölge Adliye Mahkemelerinin faaliyete geçtiği 20.07.2016 tarihinden sonra yerel mahkeme tarafından verilen 01.06.2017 tarihli mahkumiyet hükmüne karşı istinaf kanun yoluna başvurulması gerektiği ve fakat sanığa usulüne uygun olarak tebliğ edilen hükme karşı istinaf kanun yoluna başvurmadığı bu itibarla yerel mahkemenin 2016/115 Esas ve 2017/118 Karar sayılı kararının istinaf aşamasından geçmeden kesinleştiği gözetilerek; 24.10.2019 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanunun 29. maddesi ile 5271 sayılı CMK'nın 286. maddesine eklenen üçüncü fıkrada Terörle Mücadele Kanununun 7. maddesinin 2. fıkrası kapsamında verilen beş yıl veya daha az hapis cezasını gerektiren mahkumiyet hükümlerinin Bölge Adliye Mahkemelerince verilmiş kesin nitelikteki kararlar bakımından temyiz kapsamına dahil olduğunun anlaşılması karşısında; istinaf yargılamasından geçmeyen söz konusu kararın temyize konu edilemeyeceği cihetle temyiz isteminin REDDİNE,
B) Bölge Adliye Mahkemesince sanıklar ..., ..., ..., ... (...) hakkında kesin olarak verilen hükümlerin, 24.10.2019 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanunun 29. maddesi ile 5271 sayılı CMK'nın 286. maddesine eklenen üçüncü fıkradaki düzenleme gereğince temyiz yolunun açılması üzerine anılan kanunun eklenen geçici 5. maddesinin 1/f bendinde belirtilen süre içinde temyiz edilmekle;
Temyiz edenlerin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebebine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
I) Sanıklar ... ve ... hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik yapılan incelemede;
Yargılama sürecindeki usuli işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, hükümlere esas alınan tüm delillerin hukuka uygun olarak elde edildiğinin belirlendiği aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde eksiksiz olarak sergilendiği, özleri değiştirmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, yaptırımların kanuni bağlamda şahsileştirilmek suretiyle uygulandığı anlaşılmakla; sanıklar ... ve ... müdafilerinin temyiz dilekçelerinde ileri sürdükleri nedenler yerinde görülmediğinden CMK’nın 302/1. maddesi gereğince temyiz davasının esastan reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
II) Sanıklar ... ve ... (...) hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik yapılan incelemede;
1) Sanık ... yönünden;
Yapılan UYAP sorgulamasında, Mersin Cumhuriyet Başsavcılığının 01.03.2016 tarihli iddianamesi kapsamında 13.11.2015 tarihinde terör örgütü propagandası yapma nedeni ile Mersin 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 2021/183 Esas sırasında derdest olduğu anlaşılmakla, her iki suça ilişkin olaylar arasında hukuki kesintinin gerçekleşmediği de gözetilerek, aynı saikle birbirini yakın günlerde gerçekleşen eylemlerde, bir suç işleme kararının icrası kapsamında değişik zamanlarda işlenmesi nedeniyle bir cezaya hükmedilerek zincirleme suç hükümlerini düzenleyen TCK'nın 43/1. maddesi uyarınca artırılarak bir kez cezalandırılması gerektiğinden dava dosyalarının birleştirilip sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayininde zorunluluk bulunması,
2) Sanık ... (...) yönünden;
Yapılan UYAP sorgulamasında, Mersin Cumhuriyet Başsavcılığının 28.03.2016 tarihli iddianamesi kapsamında 25.11.2015 tarihinde terör örgütü propagandası yapma nedeni ile Mersin 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 2016/146 Esas sırasında bulunan dosya ile sanık hakkında mahkumiyet kararı verildiği, bu dosyanında Dairemiz Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2021/17454 esas sırasında derdest olduğu anlaşılmakla, her iki suça ilişkin olaylar arasında hukuki kesintinin gerçekleşmediği de gözetilerek, aynı saikle birbirini yakın günlerde gerçekleşen eylemlerde, bir suç işleme kararının icrası kapsamında değişik zamanlarda işlenmesi nedeniyle bir cezaya hükmedilerek zincirleme suç hükümlerini düzenleyen TCK'nın 43/1. maddesi uyarınca artırılarak bir kez cezalandırılması gerektiğinden dava dosyalarının birleştirilip sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayininde zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanıklar ... ve ... müdafilerinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan bu sebeplerden dolayı hükümlerin BOZULMASINA, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın Mersin 2. Ağır Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin bilgi için Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE 14.03.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.