Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2017/5015 Esas 2019/4395 Karar Sayılı İlamı

20. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/5015
Karar No: 2019/4395
Karar Tarihi: 10.09.2019

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2017/5015 Esas 2019/4395 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bakırköy 14. Sulh Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada sanık \"kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma\" suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, temyiz süresi hakkında yanıltıcı bilgi verildiği ortaya çıkmıştır ve bu nedenle ilk karara ilişkin infaz işlemleri ve temyize konu olan karar hukuki geçerlilikten yoksun olarak değerlendirilmiştir. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun daha önceki bir kararına göre, \"tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ilişkin kararın itiraz kanun yoluna tabi olması gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle, dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'na iadesine karar verilmiştir. Kanun maddeleri ise Anayasa'nın 40/2, 1412 sayılı CMUK'nın 310. maddesi ile 5271 sayılı CMK'nın 231/3, 232/6, 234 ve 34/2. maddeleridir.

20. Ceza Dairesi 2017/5015 E. , 2019/4395 K.

"İçtihat Metni"

İNCELENEN KARARLA
İLGİLİ BİLGİLER:
Mahkeme : BAKIRKÖY 14. Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Sanığa tefhim edilen ve infaza verilen 13/11/2013 tarih, 2013/307 esas ve 2013/942 karar sayılı ilk kararda, temyiz süresinin "tefhimden" itibaren yerine, duraksama oluşturacak biçimde "kararın tebliğinden itibaren 7 gün içinde" kanun yoluna başvurulabileceğinin belirtildiği ve sanığın temyiz süresinin başlangıcı hakkında yanıltıldığının anlaşılması karşısında; Anayasa"nın 40/2, 1412 sayılı CMUK"nın halen yürürlükte olan 310. maddesi ile 5271 sayılı CMK."nın 231/3, 232/6, 234 ve 34/2. maddelerine aykırı olacak şekilde 13.11.2013 tarihli kararın 11.12.2013 tarihinde kesinleştirildiği, dolayısı ile usulüne uygun olarak kesinleşmeyen bu karara ilişkin infaz işlemleri ile temyize konu edilen 04/06/2014 tarih, 2014/305 esas ve 2014/652 sayılı kararın hukuki geçerlilikten yoksun ve "yok" hükmünde olduğu anlaşılmakla, sanığın temyiz isteminin, 13/11/2013 tarih, 2013/307 esas ve 2013/942 sayılı ilk karar yönelik olduğu kabul edilerek yapılan temyiz incelemesinde;
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 20.03.2012 tarihli ve 2011/785-2012/101 sayılı kararında açıklandığı üzere; “kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma” suçundan dolayı, TCK’nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince verilen “tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ilişkin kararın, sözü edilen fıkraya 6217 sayılı Kanunla eklenen cümlenin yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihinden önce ya da sonra verilip verilmediğine bakılmaksızın, temyiz değil itiraz kanun yoluna tabi olması nedeniyle, itirazla ilgili gerekli kararın yetkili ve görevli itiraz merciince verilmesi için, dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na İADESİNE, 10/09/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.