Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2021/4650 Esas 2022/1406 Karar Sayılı İlamı

İlk Derece Mahkemesi : Diyarbakır 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 21.05.2018 tarih ve 2014/204 - 2018/334 sayılı kararı
Suç : Anayasal düzeni zorla değiştirmeye kalkışmak (son vahim eylem tarihi) ... için 05.10.1999 (son vahim eylem tarihi)
Hüküm : Sanık ... hakkında 5218 sayılı Kanunun 1-A/32 maddesi ile değişik 765 sayılı TCK'nın 146/1, 59/1, 5349 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik 5252 sayılı Kanunun 6. maddesi, 765 sayılı TCK'nın 31, 33, 40 maddeleri, sanık ... hakkında 5218 sayılı Kanunun 1-A/32 maddesi ile değişik 765 sayılı TCK'nın 146/1, 4959 sayılı Kanunun 4-b, 765 sayılı TCK'nın 59/1, 5349 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik 5252 sayılı Kanunun 6. maddesi, 765 sayılı TCK'nın 31, 33, 40 maddeleri uyarınca mahkûmiyet kararına yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

İlk Derece ve Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle;
Safahatta daha evvel verilen karar temyizen Yargıtay 9. Ceza Dairesinin 02.07.2002 tarihli ilamı ile bozulmuş olmakla bozmaya uyularak icra olunan yargılama neticesinde sanık ... hakkında İlk Derece Mahkemesince verilen kararın, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 9. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 307/3. maddesi gereğince doğrudan temyiz kanun yoluna tabi olduğu gözetilmeden verilen Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin 23.09.2019 tarihli kararının bu sanık yönünden hukuken yok hükmünde olduğu belirlenerek yapılan incelemede,
Temyiz edenin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebebine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanıklar hakkında 765 sayılı Türk Ceza Kanununun 146/1 maddesi gereğince tayin olunan "ağırlaştırılmış müebbet hapis” cezasına hükmolunduktan sonra 3713 sayılı Kanunun 5/1 maddesinin de uygulanması gerektiğinin düşünülmemesi sonuç ceza değişmediğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Mahallinde usulüne uygun olarak ikame olunup tartışılan delillere ve dosya kapsamına göre, sanık ...’ın sair eylemlerinin, 06.08.2003 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğü giren 4959 sayılı Kanunun 4. maddesinden faydalanma cümlesinden olarak inceleme dışı diğer örgüt mensuplarınca da üstlenildikleri görülmekte ise de; 28.01.1994 tarihli güvenlik görevlisi ...’ın öldürülmesine teşebbüs edilmesi suçu yönünden katılanın açık teşhis ve beyanı ile olayda kullanıldığı kabul edilen silaha ilişkin rapor da dikkate alındığında eylemin sübutu ile amaç suça matuf ve elverişli olduğuna ve bu suretle müsnet suçun oluştuğuna dair kabulde sonuç itibariyle bir isabetsizlik bulunmadığı, sanık ...’nın 1990 yılında hizbullah terör örgütüne katıldığı, kod adı kullandığı, örgütün askeri kanadında faaliyet yürüttüğü, eylemlere katıldığının anlaşılması karşısında silahlı terör örgütünün, Türkiye Cumhuriyeti Anayasasını cebir ve şiddet kullanarak değiştirme amacına yönelik olarak vehamet arz eden olayları gerçekleştirdiği ve böylece sanıkların sübutu kabul olunan eylemlerinin amaç suçun işlenmesi doğrultusundaki örgütsel bağlılık ile ülke genelindeki organik bütünlüğüne göre amacı gerçekleştirme tehlikesi yaratabilecek nitelikte olduğu belirlenip kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde suçun vasfı tayin edilmiş, incelenen dosya kapsamına göre verilen hükümlerde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanıklar müdafilerinin yerinde bulunmayan temyiz itirazının reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın Diyarbakır 3. Ağır Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin bilgi için Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 15.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.