Esas No: 2021/20132
Karar No: 2022/1330
Karar Tarihi: 16.03.2022
Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2021/20132 Esas 2022/1330 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık, Şanlıurfa 5. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından silahlı terör örgütüne üye olma suçundan mahkum edilmiştir. Bölge Adliye Mahkemesi ise, sanık hakkında verilen cezanın yasal şartları oluşmadığından müdafiinin duruşma isteminin reddedilmesine karar vermiştir. Ancak, temyiz incelemesi sonunda yapılan değerlendirme, suçun işleniş biçimi, kullanılan araçlar, işlenme zamanı ve yeri, konusu, meydana getirdiği zarar ve tehlikenin ağırlığı ve sanığın kasta dayalı kusurunun ağırlığı, güttüğü amaç ve saik gibi ölçütlere göre, sanığa uygun bir ceza verilmediğini belirtmiştir. Bu nedenle, hüküm bozulmuştur. 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca, dosya Şanlıurfa 5. Ağır Ceza Mahkemesine, kararın bir örneği ise Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesine gönderilecek ve sanığın tutukluluğu devam edecektir. Verilen ceza miktarı ve tutukluluk süresi göz önünde bulundurularak tahliye talebi reddedilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- TCK'nın 314/2, 62, 53, 58/9 maddeleri
- 3713 sayılı Kanunun 5. maddesi
- Anayasanın 138/1. maddesi
- TCK'nın 61. maddesi
- TCK'nın 3/1. maddesi
- 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi
- CMK'nın 299. ve 302/2. maddeleri
"İçtihat Metni"
İlk Derece Mahkemesi : Şanlıurfa 5. Ağır Ceza Mahkemesinin 28.11.2018 tarih ve 2018/864 - 2018/816 sayılı kararı
Suç : Silahlı terör örgütüne üye olma
Hüküm: TCK'nın 314/2, 62, 53, 58/9, 3713 sayılı Kanunun 5 maddeleri uyarınca mahkumiyet kararına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddi
Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle;
Sanık hakkında tayin olunan cezanın süresi itibariyle yasal şartları oluşmadığından, sanık müdafiinin duruşma isteminin CMK'nın 299. maddesi gereğince REDDİNE,
Temyiz edenin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebebine göre yapılan temyiz incelemesi sonunda dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Anayasanın 138/1. maddesi hükmü, TCK'nın 61. maddesinde düzenlenen cezanın belirlenmesi ve bireyselleştirilmesine ilişkin ölçütlerle 3/1. maddesinde düzenlenen orantılılık ilkesi çerçevesinde, suçun işleniş biçimi, işlenmesinde kullanılan araçlar, işlendiği zaman ve yer, konusunun önem ve değeri, meydana getirdiği zarar ve tehlikenin ağırlığı ile sanığın kasta dayalı kusurunun ağırlığı, güttüğü amaç ve saik de göz önünde bulundurularak makul bir cezaya hükmedilmesi gerekirken yazılı şekilde ve suçun unsurlarının teşdit sebebi olarak gösterilmesi suretiyle fazla ceza tayin edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan hükmün CMK'nın 302/2. maddesi uyarınca BOZULMASINA, mevcut delil durumu, verilen ceza miktarı ve tutuklulukta geçirilen süre dikkate alındığında tahliye talebinin reddine ve tutukluluğun devamına, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın Şanlıurfa 5. Ağır Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 16.03.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
