Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2018/389 Esas 2018/1926 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Hukuk Mahkemesi


Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün duruşmalı olarak temyizen tetkiki davacılar vekili tarafından istenmiş olmakla duruşma için tayin edilen günde davacı vekili Avukat ... ile davalı vekili Avukat ... geldi. Fer"i müdahil gelmedi. Temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşıldıktan ve hazır bulunan taraflar avukatları dinlendikten sonra dosyadaki kağıtlar okundu işin gereği konuşulup düşünüldü:

- K A R A R -

Dava, eser sözleşmesinden kaynaklanmakta olup site sakinlerinin ortak kullanımındaki havuz ve diğer yapıların yıkımı nedeniyle uğranılan zararların tazmini istemine ilişkindir. Mahkemece davanın reddine dair verilen karar, davacılar vekilince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacılar vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiş, reddi gerekmiştir.
2-Dava dilekçesinde fazlaya ilişkin haklar saklı tutularak, davalı yüklenici tarafından ortak kullanılmak üzere yapılan havuz, istinat duvarı ve iskelenin mülkiyet sınırları dışına yapılmış olması nedeniyle yıkıldığından bahisle yıkılan imalâtlara yapılan zorunlu ve faydalı masraflar, yıkım sonrasında yapılan giderler ve yıkılan havuzun değerinin tazmini istenilmiştir. Ayrıca dava dilekçesinde, yıkım için ... Belediyesine ödenmek zorunda kalınan 7.551,00 TL’nin davalıdan tahsilinin başka bir dava ile davalı yükleniciden tahsilinin talep edildiği, bu davada ise yıkım bedeli dışındaki zararların istenildiği belirtilmiştir. Nitekim dosya içerisindeki ... 8. Asliye Hukuk Mahkemesi"nin 10.12.2009 tarih ve 2008/226 Esas, 2009/526 Karar sayılı hükmüyle yıkım bedeli olan 7.551,00 TL’nin rücuan tahsiline karar verildiği, Yargıtay 4. Hukuk Dairesi"nin 24.01.2012 tarih ve 2010/12602 Esas, 2012/767 Karar sayılı ilâmıyla anılan kararın
onanarak kesinleştiği de anlaşılmaktadır. Bu durum karşısında mahkemece, davanın konusunu teşkil etmeyen yıkım bedeline ilişkin olarak hatalı değerlendirme yapılarak “karar verilmesine yer olmadığına” karar verilmesi ve buna bağlı olarak da davacıların davalıya 1.800,00 TL vekâlet ücreti ödemeye mahkum edilmesi doğru olmamıştır. Hükmün bu sebeplerle bozulması gerekmiş ise de; yapılan yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi yollamasıyla HUMK’nın 438/VII. maddesi uyarınca kararın düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davacıların diğer temyiz itirazlarının reddine, 2. bent uyarınca kabulü ile mahkeme kararının hüküm kısmının ikinci ve yedinci fıkralarının tamamının karar metninden çıkartılmasına ve kararın değiştirilen bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 1.480,00 TL duruşma vekâlet ücretinin davalıdan alınarak Yargıtay"daki duruşmada vekille temsil olunan davacılara verilmesine, ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davacılara geri verilmesine, karara karşı tebliğ tarihinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme isteminde bulunulabileceğine 14.05.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.