Davacılar ... vs. ile davalılar.... vs. arasındaki davadan dolayı ... 20. Asliye Hukuk Hakimliğince verilen 03.12.2015 gün ve 2015/340-476 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davalılar vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:

- K A R A R -

Dava, arsa payı karşılığı inşaat yapım sözleşmesi uyarınca yapı kullanma izin belgesi alınması için davalı arsa sahiplerinin izin vermiş sayılmalarına karar verilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece bozmadan sonra davanın kabulü ile dava konusu taşınmaz ile ilgili olarak yapı ruhsatı ve yapı kullanma ruhsatı alınabilmesi için davacılara davalılar nam ve hesabına hareket etmek üzere yetki ve izin verilmesine dair verilen kararın temyizi üzerine Yargıtay 23. Hukuk Dairesi"nin 21.12.2017 gün, 2017/2788 Esas, 2017/3810 Karar sayılı onama ilâmına karşı davalı arsa sahipleri vekilince yasal süresi içerisinde karar düzeltme talebinde bulunulmuştur.
Davacı yüklenici ve bir kısım arsa sahipleri tarafından davalı arsa sahipleri aleyhine 07.04.2011 tarihinde açılan dava ile tarafların yarı yarıya malik bulundukları arsa üzerindeki binaya imar mevzuatına göre inşaat ve yapı kullanma ruhsatı alınabilmesi olanaklı hale geldiğinden bundan kaçınan davalıların söz konusu ruhsat başvurusuna izin ve onay vermiş sayılmalarına karar verilmesi talep edilmiştir. Sulh hukuk mahkemesinde açılan dava sonucunda davanın kabulüne dair verilen kararın temyizi üzerine Yargıtay 15. Hukuk Dairesi"nin 27.04.2010 gün, 2010/2361 Esas 2010/2494 Karar sayılı ilâmıyla dava değerine göre re"sen görevsizlik kararı verilmesi gerekirken bu husus gözden kaçırılarak işin esası hakkında hüküm kurulması doğru olmadığından verilen karar bozulmuş; sulh hukuk mahkemesince bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucunda verilen görevsizlik kararı yine Yargıtay 15. Hukuk Dairesi"nin 26.01.2011 gün 2010/5145 Esas 2011/312 Karar sayılı ilâmıyla onanarak kesinleşmiştir.
Davacıların süresinde gönderme talebi üzerine dosyanın tevzi edildiği ... 20. Asliye Hukuk Mahkemesi"nin 2011/156 Esasına kaydedilen davada 01.02.2012 gün 2011/156 Esas 2012/17 Karar sayılı kararla yine davanın kabulüne karar verilmiş verilen karar, davalılar vekilinin temyizi üzerine Yargıtay 23. Hukuk Dairesi"nin 21.09.2012 gün, 2012/2556 Esas, 2012/5346 Karar sayılı ilâmıyla ... 2. Asliye Hukuk Mahkemesi"nin 2001/1105 Esas 2007/290 Karar sayılı dosyası sonucu beklenilerek hüküm kurulması gerekirken, beklenmeden karar verilmesi gerekçesiyle bozulmuş, bu bozma ilâmına karşı davacılar vekilinin yaptığı karar düzeltme talebi de yine aynı dairenin 26.09.2013 gün, 2013/3005 Esas, 2013/5797 Karar sayılı ilâmıyla reddedilmiştir.
Yargıtay 23. Hukuk Dairesi"nin bozma kararı ve tashihi karar talebinin reddinden sonra açılan duruşmada yerel mahkemece 04.03.2014 gün, 2013/469 Esas, 2014/82 Karar sayılı kararla bozmaya karşı direnilerek dava kabul edilmiş, davalılar vekilinin temyizi üzerine Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"nun 29.04.2015 gün 2014/23-865 Esas, 2015/1288 Karar sayılı ilâmı ile kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki olup bu husus kamu düzenine ilişkin olduğu ve bu usulî nedenle hükmün bozulması gerektiğinden diğer temyiz itirazları incelenmeksizin direnme kararı usül yönünden bozulmuştur. Taraflarca Hukuk Genel Kurulu"nun usül yönünden yaptığı bozmaya karşı taraf vekillerince karar düzeltme yoluna gidilmemiştir.
Yerel mahkemece Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"nun usül yönünden yaptığı bozma ilâmına uyulduktan sonra, usulüne uygun biçimde direnme kararı yazılması gerekirken bu şekilde işlem yapılmamış, bilirkişi kurulundan ek rapor alınarak ve bekletici mesele sayılması gereken davanın sonuçlandığı da belirtilerek 03.12.2015 gün, 2015/340 Esas, 2015/476 Karar sayılı kararla yine davanın kabulüne karar verilmiştir. Bu son kararın davalılar vekilince temyizi üzerine Yargıtay 23. Hukuk Dairesi"nce kararın gerekçe kısmında direnmeden ve Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"nun usül yönünden bahsedilmesine rağmen usulüne uygun direnme kararı verilip verilmediği üzerinde durulmaksızın 16.02.2017 gün 2016/1184 Esas, 2017/446 Karar sayılı ilâmla yerel mahkeme kararı onanmıştır.
Bu durumda mahkemece, Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"nun yerel mahkemenin direnmesi üzerine verdiği 29.04.2015 gün 2014/23-865 Esas, 2015/1288 Karar sayılı bozma ilâmı, kısa ve gerekçeli kararın çelişkili olarak yazılması nedeniyle usül yönünden bozma kararı olup uyulan bu Hukuk Genel Kurulu kararı gereğince mahkemece usulüne uygun direnme kararı verilmesi gerekirken bozmaya uymasına rağmen Yargıtay 23. Hukuk Dairesi"nin verdiği bozma ilâmına uyarak işin esasıyla ilgili karar vermiş olması, usül ve yasaya aykırı olup mahkemenin verdiği en son 03.12.2015 gün 2015/340 Esas 2015/476 Karar sayılı kararına yapılan temyiz itirazlarını inceleme yetkisi ilgili Yargıtay dairesine (somut olayda temyizi inceleyen 23. Hukuk Dairesi"ne) ait olmayıp en son bozma kararını veren Yargıtay Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"na ait olduğundan davalıların karar düzeltme talebinin kabulüyle onama kararının kaldırılıp temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın Yargıtay Yüksek Hukuk Genel Kurulu Başkanlığı"na gönderilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalıların karar düzeltme taleplerinin kabulü ile Yargıtay 23. Hukuk Dairesi"nin 16.02.2017 gün 2016/1184 Esas, 2017/446 Karar sayılı onama ilâmının kaldırılarak davalılar vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın Yargıtay Yüksek Hukuk Genel Kurulu Başkanlığı"na GÖNDERİLMESİNE, 14.05.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.