Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2013/4408 Esas 2013/6972 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Kadastro Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı ... Yönetimi tarafından istenilmekle, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Kadastro sırasında ... İlçesi, ... Köyü, 1443 m2 yüzölçümlü 1273 parsel sayılı taşınmaz, çayır vasfı ile davalı ... adına tesbit edilmiştir.
Davacı ... Yönetiminin, çekişmeli taşınmazın orman sayılan yerlerden olduğu ve davacı ... Demirel"in davalı taşınmazın davalı ..."a değil, kendisine ait olduğu yönündeki itirazları üzerine; Kadastro Komisyonu, 766 sayılı Kanunun 29. maddesi hükmünce yetkisizlik kararı vererek tutanak ve eklerini kadastro mahkemesine göndermiştir.
Mahkemece, adliye mahkemelerinin bir yerin orman olup olmadığı konusunda karar verme yetkisi bulunmayıp, bu yetkinin Tarım Bakanlığında olduğu belirtilerek dava konusu taşınmazın tespit harici bırakılmasına ve davacı ... Demirel"in davasının reddine karar verilmiş, hüküm, davacı ... Yönetimi tarafından temyiz edilmiştir.
Dava kadastro tespitine itiraz niteliğindedir.
Çekişmeli taşınmazın bulunduğu yerde tesbit tarihinden önce orman kadastrosu yapılıp yapılmadığı bilinmemektedir.
Mahkeme hükmü, davacı ... Yönetimi İşletme Müdür Yardımcısına, 02/02/1985 tarihinde tebliğ edilmiş, daha sonra davalılara tebligat yapılırken davacı ... Yönetimine de ikinci kez tebligat yapılmıştır. Davacı ... Yönetimi ise kendisine yapılan ikinci tebligat tarihi olan 09.08.2012 tarihinde temyiz dilekçesi vermiştir. Davacı ... Yönetimine yapılan ilk tebligat usûlüne uygun olup, temyiz dilekçesi 09.08.2012 tarihinde verildiğine göre ise, H.U.M.K."nun 432. maddesinde öngörülen 15 günlük kanunî süre geçirildikten sonra davacı ... Yönetimi vekili tarafından temyiz isteminde bulunulmuştur. Süresinden sonra yapılan temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 3/4 Sayılı İnançları Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtayca da bu yolda karar verilebileceğinden, süresinden sonra yapılan temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; davacının temyiz dilekçesinin süre yönünden REDDİNE, alınan temyiz harcının istek halinde iadesine 20/06/2013 gününde oy birliği ile karar verildi.