Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2020/705 Esas 2022/15422 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Gerekçeli kararda iddia ve savunmada ileri sürülen görüşlere yer verildiği, mevcut delillerin tartışıldığı, ulaşılan kanaat bölümünde delillerle sonuç arasında bağ kurularak karar verildiğinin anlaşılması karşısında; tebliğnamede hükmün gerekçesiz olduğuna ilişkin bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen diğer itirazlarının reddine, ancak;
Tüm dosya kapsamına göre; olay akşamı sanığın daha önce simaen tanıdığı 15 yaşındaki mağdurun yanına gelerek dolmuş beklediği, mağdurdan kendi telefonundan bir numarayı bulup aramasını istediği, gelen dolmuşa bindikleri, sanığın mağduru ön koltuğa oturtturup kendisinin de yanında oturduğu, bir müddet sonra sanığın "haydi aşağı iniyoruz" diyerek mağdurdan inmesini istediği, mağdurun eve gideceğini söylemesi üzerine "bu gece benimlesin, ben seni göndereceğim" diyerek zorla araçtan indirip mağdurun omuzuna kolunu atarak yaya halde güven bar isimli eğlence mekanına götürdüğü, 15 dakika sonra yine mağduru kolunun altına alarak yürüdükleri, mağdurun eve gitmek istediğini söylemesine rağmen "bekle az sonra seni taksi ile kendim bırakacağım" diyerek gitmesine engel olduğu, manavcı tanık Feramuz Hamurcu'nun beyanı ile de anlaşıldığı üzere sanık ve mağdurun manava geldikleri sırada mağdurun tedirgin ve korkmuş halde olduğu, oradan kavun alarak bir düğüne gittikleri ardından sanığın mağduru dolmuş durağına bıraktığı anlaşılmakla; sanığın eyleminin TCK.nın 109/2. maddesi kapsamında cebir, tehdit kullanmak suretiyle kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu oluşturduğu gözetilmeden, temel cezanın TCK.nın 109/1.maddesi üzerinden tayin edilmesi,

Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK.nın 321. ve 326/son maddeleri gereğince BOZULMASINA, 26.10.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.