Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2019/27837 Esas 2022/15420 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, kasten yaralama, hakaret
HÜKÜMLER : Mahkumiyet


Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Sanık ... hakkında hakaret suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanık hakkında hakaret suçundan tayin edilen adli para cezasının nevine ve miktarına göre hükmün, 6217 sayılı Yasanın 26. maddesiyle 5320 sayılı Yasaya eklenen geçici ve 2. madde uyarınca kesin nitelikte olup temyizi olanaklı olmadığından, sanığın temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK.nın 317 maddesi gereğince REDDİNE,
2)Sanık ... hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre, sanığın, eksik incelemeyle karar verildiğine yönelik yerinde görülmeyen temyiz itirazının reddiyle hükmün ONANMASINA,
3)Sanık ... hakkında yaralama ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçları ile sanık ... hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz taleplerinin incelenmesinde;
1)Katılan ...'ın garson olarak çalıştığı restorana gelen sanıklar ..., .... ve ...'ın katılandan hesabı getirmesini
istedikleri, sanık ...'ın hesaba itiraz etmesi üzerine sanıkların katılanın koluna girerek katılanı zorla restorandan dışarı çıkarttıkları ve arabaya bindirip ....yoluna doğru götürdükleri, bu sırada sanık ...'ın katılanı yumruk vurmak suretiyle dosya kapsamında yer alan adli raporda da belirtildiği üzere basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaraladığı olayda, 5237 sayılı TCK.nın 86/2. maddesi kapsamında kalan yaralamanın kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun cebir unsuru içerisinde kalması nedeniyle sanık ...'ın eyleminin bütün halinde kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu oluşturduğu ve TCK.nın 44. maddesi gereğince en ağır cezayı gerektiren kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan aynı Kanun'un 109/2., 109/3-b maddeleri uyarınca tek bir hüküm kurulması ile yetinilmesi gerektiği gözetilmeden, eylem ikiye bölünerek sanık hakkında hem yaralama hem kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan ayrı ayrı hüküm kurulması suretiyle CMK.nın 225/1. maddesine muhalefet edilmesi,
2)Hüküm tarihinde başka suçtan ... L Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu’nda hükümlü olan ve kendiliğinden duruşmaya gelme olanağı bulunmayan, sorgusu sırasında duruşmalarda bulunmaktan bağışık tutulma hakkı hatırlatılmayan ve bu yönde talebi de bulunmayan sanık ...'ın, kısa kararın okunduğu 08.01.2015 tarihli oturuma getirtilmeyerek veya SEGBİS sisteminde hazır edilmeyerek savunma hakkının kısıtlanması suretiyle 5271 sayılı CMK.nın 196. maddesine aykırı davranılması,
Yasaya aykırı, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 26.10.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.