Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/8284 Esas 2020/6041 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/8284
Karar No: 2020/6041
Karar Tarihi: 29.12.2020

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/8284 Esas 2020/6041 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Çorum 2. Asliye Hukuk Mahkemesi tarafından verilen bir karara istinaf eden davalı vekili, Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesi tarafından esastan reddedildi. Davacının 70.000 TL bedelli çekten dolayı sorumlu olmadığına ilişkin menfi tespit isteği nedeniyle açılan davada, davalı tarafından temyize konu edilen miktarın 70.000 TL olduğu ancak miktarın 09.10.2020 tarihli karar öncesinde 72.070,00 TL'ye yükselmesi nedeniyle temyiz sınırının altında kaldığı anlaşıldı ve temyiz istemi reddedildi. Bu karar, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun \"Temyiz Edilemeyen Kararlar\" başlıklı 362/1-a maddesi tarafından desteklenmektedir. Kararda, aynı Kanun'un 346/2. maddesi ve 372. maddesi de açıklandı ve kesin olan kararlarda temyiz istemlerinin Bölge Adliye Mahkemesince veya Yargıtay tarafından karar verilmesi gerektiği belirtildi.

11. Hukuk Dairesi 2020/8284 E. , 2020/6041 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 3. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Çorum 2. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 26.11.2019 tarih ve 2018/263 E- 2019/525 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesi’nce verilen 09.10.2020 tarih ve 2020/658 E. - 2020/1204 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, davacının 70.000 TL bedelli çekten dolayı sorumlu olmadığına ilişkin menfi tespit istemine ilişkindir. 6100 sayılı HMK’nın “Temyiz Edilemeyen Kararlar” başlığını taşıyan 362/1-a maddesiyle, Bölge Adliye Mahkemelerince verilen ve miktar veya değeri 40.000,00 TL’yi geçmeyen davalara ilişkin olarak verilen kararlara karşı temyiz kanun yoluna başvurulamayacağı hüküm altına alınmıştır. Bu miktar, karar tarihi olan 09.10.2020 tarihi itibariyle 72.070,00 TL’dir. Davalı tarafından temyize konu edilen miktarın 70.000,00 TL olduğu nazara alınarak anılan miktarın yukarıda yazılı madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK"nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davalı vekilinin davaya ilişkin karara yönelik temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 29.12.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.