MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 2004 yılı Ekim ayından emekli olduğu 2013 yılına kadar çalıştığını ve fazla çalışma ücretlerinin ödenmediğini ileri sürerek fazla çalışma ücreti, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının talep konusu alacaklara hak kazanamadığını ileri sürerek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanılan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içerisinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, belgelere ve tüm dosya kapsamına göre; davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışma yapıp yapmadığı ve fazla çalışma ücretinin hesaplanması hususunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalarda bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Somut olayda, karara esas alınan bilirkişi raporunda davacının bir gün 09.00 - 24.00 saatleri arası çalıştığı, 1.5 saat dinlenme kullandığı ve çalışıp ertesi gün dinlendiği; bu şekilde bir hafta dört gün, diğer hafta ise üç gün çalıştığı kabul dilmiştir. Ancak ara dinlenme süresi hatalıdır. Nitekim dairemiz incelemesinden geçen emsal 2017/19878 esas sayılı dosyasında da kabul edildiği üzere, davacının 09.00 - 24.00 saatleri arası çalıştığı, 2 saat ara dinlenme kullandığı ve çalışıp ertesi gün dinlendiği; bu şekilde bir hafta dört gün, diğer hafta üç gün çalıştığı değerlendirilerek, günlük 11 saati aşan 2 saat üzerinden haftalık 8 saat fazla çalışma kabulü ile İş Kanunu 63. madde hükmü gereğince, haftalık normal çalışma süresi dolmamış olsa dahi günlük on bir saati aşan çalışmalar fazla çalışma sayılması nedeniyle davacı ilk bir hafta (4x2) sekiz saat, takip eden hafta ise (3x2) altı saat fazla çalışma yapmış sayılmalıdır. Mahkemece bu husus gözetilmeksizin sonuca gidilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3-Davacının hafta tatili alacağına hak kazanıp kazanmadığı hususunda da uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda, davacının 09.00-24.00 saatleri arasında çalıştığı, ertesi gün 24 saat dinlenerek yeniden çalışmaya devam ettiği sabittir. Davacının aralıklı çalışması sonucu hafta içerisinde 24 saat kesintisiz dinlendiği sabit olduğundan hafta tatili alacağının reddine karar verilmesi gerekirken kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 19.02.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.