MAHKEMESİ : Yargıtay 4. Hukuk Dairesi (İlk Derece)

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan incelemesi sonucunda ilk derece mahkemesi sıfatıyla Yargıtay 4. Hukuk Dairesince;
“DAVA: Dava dilekçesinde, davacılardan ..."in sanık sıfatı ile yargılandığı; nişanlısı olan diğer davacı ile arasındaki özel telefon görüşmelerinin iddianamenin eki olarak dosyaya konulduğu ve özel yaşamın ihlal edildiği iddia edilerek; 10.000,00"er -TL manevi tazminata hükmedilmesi, talep ve dava olunmuştur.
6100 Sayılı HMK."nun 20.maddesi; "Görevsizlik veya yetkisizlik kararı verilmesi halinde, taraflardan birinin, bu karar verildiği anda kesin ise bu tarihten, süresi içinde kanun yoluna başvurulmayarak kesinleşmiş ise kararın kesinleştiği tarihten; kanun yoluna başvurulmuşsa bu başvurunun reddi kararının tebliğ tarihinden itibaren iki hafta içinde kararı veren mahkemeye başvurarak, dava dosyasının görevli ya da yetkili mahkemeye gönderilmesini talep etmesi gerekir. Aksi takdirde, bu mahkemece davanın açılmamış sayılmasına karar verilir. Dosya kendisine gönderilen mahkeme, kendiliğinden taraflara davetiye gönderir" hükmünü içermektedir.
İş bu dava dosyası 15/09/2015 tarihinde ve 2015/36 Esas 2015/47 Karar sayısı ile görevsizlik kararı verilmiş, karar 26/11/2015 tarihinde kesinleşmiştir. Davacı tarafından da, dava dosyasının görevli mahkemeye gönderilmesi istemi ise; 16/12/2015 tarihinde verilen dilekçe ile talep edilmiştir.
Bu nedenle, HMK."nun 20.maddesi uyarınca iki haftalık başvuru süresi içerisinde görevli mahkemeye gönderilmesi talep edilmemiş olan davanın açılmamış sayılmasına karar vermek gerekmiştir.
HÜKÜM: Yukarıda açıklanan nedenlerle;
1-6100 Sayılı HMK."nun 20.maddesi gereğince davanın AÇILMAMIŞ SAYILMASINA,
2-Alınması gereken 27,70.-TL maktu karar ve ilam harcından peşin alınan 297,00-TL"den mahsubu ile bakiye kalan 269,30.-TL"nin istek halinde davacıya iadesine,
3-Karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca 3.000,00-TL maktu avukatlık ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine,
4-Yargılama giderlerinin davacı üzerinde bırakılmasına,”
dair oybirliği ile verilen 17.12.2015 gün ve 2015/36 E., 2015/47 K. sayılı ek karar davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.

HUKUK GENEL KURULU KARARI

Davacı tarafın temyiz isteminin süresinde olduğunun anlaşılmasından ve dosyadaki tüm kağıtların okunmasından sonra gereği düşünüldü:
Dava, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 46. maddesine dayalı tazminat istemine ilişkindir.
Davacılar vekili müvekkillerinin nişanlı olduklarını, ..."in İstanbul 13. Ağır Ceza Mahkemesinin 2012/43 E. nolu dosyasında sanık olarak yargılandığını, soruşturma aşamasında müvekkillerinin ikametgahlarında arama yapıldığını ve cep telefonlarına el konulduğunu, aralarındaki mesajların dökümünün çıkartıldığını, isnat edilen suçla hiçbir ilgisi olmamasına rağmen düzenlenen iddianamenin eki olarak dava dosyasına konulduğunu, bu durumun CMK’nın 135/2 maddesine aykırı olduğunu, yargılama aşamasında talep üzerine kayıtların dosyadan çıkarılarak adli emanete alınmasına karar verildiğini, ancak bu aşamaya kadarki süreçte alenileştiğini, soruşturmayı yürüten Cumhuriyet Savcısı ...’ın bu eyleminin özel yaşama ve kişilik haklarına ağır darbe niteliğinde olduğunu ileri sürerek ayrı ayrı 10.000,00 TL olmak üzere toplam 20.000,00 TL manevi tazminatın faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı ... vekili dava konusu yargısal işlemin yasal mevzuata uygun olup, kusur, kasıt ve hata bulunmadığını, HMK’nın 46. maddesindeki koşulların oluşmadığını belirterek davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İhbar olunan Cumhuriyet Savcısı yargılamaya katılmamış ve beyanda bulunmamıştır.
Özel Dairece dava konusunun ceza soruşturması sırasında yapılan işleme ilişkin olduğu, açılan ceza davasının ise derdest bulunduğu, 6110 sayılı Yasa ile değişik 2802 sayılı Yasa"nın 93/A maddesi uyarınca; ancak asıl dava sonucunda verilen hükmün kesinleşmesinden sonra tazminat davası açılabileceği, şu durumda davacının isteminin dinlenilebilir olmadığı gerekçesiyle dava şartı oluşmadığından dava dilekçesinin reddine karar verilmiştir.
Kararın davacılar vekilince temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Hukuk Genel Kurulunca, karar tarihinden sonra yürürlüğe giren 18.06.2014 gün ve 6545 sayılı Kanun hükümlerinin ceza hakimleri ve cumhuriyet savcıları aleyhine yargısal faaliyet nedeni ile açılan tazminat davalarında görevli mahkeme konusunda yeni düzenlemeler getirdiği, görev sorununun kamu düzenini ilgilendirdiği, bu düzenlemeler dikkate alınarak eldeki dava hakkında karar verilmesi gerektiği gerekçesiyle Yargıtay 4. Hukuk Dairesinin ilk derece mahkemesi sıfatıyla verdiği kararın bozulmasına karar verilmiştir.
Özel dairece bozmaya uyularak verilen 15.09.2015 tarih ve 2015/36 E., 2015/47 K. sayılı karar ile 18/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun ile değiştirilen 5271 sayılı CMK’nın 141. ve 142. maddelerinde ceza hakimleri ve Cumhuriyet Savcıları aleyhine yargısal faaliyet nedeni ile açılan tazminat davalarının zarara uğrayanın oturduğu yer Ağır Ceza Mahkemesinde karara bağlanacağı ve yine 6545 sayılı Yasanın 86. maddesinde bu nedenle açılmış ve Yargıtay incelemesinde bulunan dosyaların esası incelenmeksizin ilgili dairece yetkili Ağır Ceza Mahkemesi"ne gönderileceğinin düzenlendiği gerekçesiyle 6545 sayılı Yasanın 70. maddesi ile değişik CMK’nın 141/3. maddesi ile 142. maddesi uyarınca mahkemenin görevsizliğine, dosyanın talep halinde görevli İstanbul Nöbetçi Ağır Ceza Mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir.
Gerekçeli karar her iki tarafa da 11.11.2015 tarihinde tebliğ edilmiş, süresi içerisinde temyiz dilekçesi sunulmamıştır.
Davacılar vekili tarafından 16.12.2015 tarihli dilekçe ile, görevsizlik kararı uyarınca dosyanın görevli ve yetkili İstanbul Ağır Ceza Mahkemesine gönderilmesi talep edilmiştir.
Özel dairece 21.12.2015 tarihli kesinleşme şerhi ile, tarafların temyiz etmemesi üzerine hükmün 26.11.2015 tarihinde kesinleştiği tasdik olunmuş, yukarıda başlık bölümüne alınan gerekçe ile HMK’nın 20. maddesi gereğince davanın açılmamış sayılmasına dair ek karar verilmiştir.
Dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bilgi ve belgelere, daire kararında açıklanan gerektirici nedenlere, delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, usul ve yasaya uygun olduğu tespit edilen Yargıtay 4. Hukuk Dairesinin ilk derece mahkemesi sıfatıyla verdiği ek kararın onanması gerekir.
SONUÇ: Davacılar vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile Yargıtay 4. Hukuk Dairesinin ilk derece mahkemesi sıfatıyla verdiği ek kararın yukarıda açıklanan nedenlerle ONANMASINA, gerekli temyiz ilam harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 03.05.2017 gününde oybirliği ile karar verildi.