Hırsızlık, konut dokunulmazlığını ihlal etme ve mala zarar verme suçlarından sanık ..."in 142/1-b, 143, 35, 62 (dört kez), 116/4, 119/1-c, 62 (üç kez), 151/1, 62 ve 52. maddeleri uyarınca 1 yıl 1 ay 10 gün, 1 yıl 14 ay 20 gün (üç kez), 1 yıl 8 ay (üç kez) hapis cezaları ve 2.000,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına dair YATAĞAN Asliye Ceza Mahkemesinin 29/01/2015 tarihli ve 2014/87 esas, 2015/71 sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 05/12/2019 gün ve 94660652-105-48- 18538-2019-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 12/12/2019 gün ve 2019/124716 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Benzer bir olay nedeni ile Yargıtay 12. Ceza Dairesinin 09/10/2019 tarihli ve 2019/3228 esas, 2019/10018 karar sayılı ilâmında, "...Duruşmadan bağışık tutulmaya yönelik bir talebi bulunmayan sanığın, 07/03/2016 tarihinde talimat mahkemesince alınan beyanı sırasında, ifadesini esas mahkemesi huzurunda vermek isteyip istemediği sorulmadan, CMK"nın 196/2. maddesine aykırı şekilde yapılan sorgusuna dayalı olarak sanığın yokluğunda mahkumiyet kararı verilmek suretiyle savunma hakkının kısıtlanması, hükmün bozulmasına..." şeklinde belirtildiği üzere,
Dosya kapsamına göre, yargılama aşamasında sanığın savunmasının talimat yolu ile Gaziosmanpaşa 5. Asliye Ceza Mahkemesince alındığı, kısa kararın da sanığın yokluğunda verildiği, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 196. maddesi uyarınca talimatla alınan savunmasında duruşmalardan vareste tutulmaya yönelik talebi bulunmadığı halde kısa kararın okunduğu oturumda hazır edilmeksizin ya da ses ve görüntü bilişim sistemi (segbis) aracılığı ile savunması alınmaksızın, savunma hakkı kısıtlanmak suretiyle mahkumiyetine karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Dosya kapsamına göre, sanık ...’in yokluğunda verilen 29.01.2015 tarihli karar doğrudan sanığın MERNİS adresine tebliğe çıkartılıp bu adreste bulunan sanığın eşi ...’ın tebligatı almaktan imtina ettiği belirtilerek 21.04.2015 tarihinde muhtara tebliğ edilerek sanık hakkında anılan kararda yer alan mahkumiyet hükümlerinin kesinleştirildiği anlaşılmakta ise de; 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 10/2. madde ve fıkrasının, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, öncelikle bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise mernis adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, 7201 sayılı Kanun’un 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bilâ tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun’un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından tebligata 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 23/1-8 ve Tebligat Kanununun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkansızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği gözetilmeksizin, sanığın savunmasında bildirdiği ve bilinen son adresi olan..., Akyayla Sk. No:32/1 ...,/İstanbul adresine doğrudan gerekçeli karar tebliği yapıldığı anlaşılmakla ve anılan sebeplerle gerekçeli karar tebliği işlemi geçersiz olduğundan hükmün usulüne uygun kesinleşmediği belirlenmekle; kesinleşmemiş kararlara karşı kanun yararına bozma isteminde bulunulamayacağından, 29.01.2015 tarihli kararın sanık ...’e yasaya uygun olarak tebliğ edilip, usulüne uygun olarak kesinleştirilmesinden sonra yeniden kanun yararına bozma isteminde bulunulması mümkün olup, (YATAĞAN) Asliye Ceza Mahkemesinin sanık ... hakkında henüz kesinleşmeyen 29.01.2015 tarihli ve 2014/87 E., 2015/71 K. sayılı kararına yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 29/11/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.