Danıştay 3. Daire 2017/3135 Esas 2021/1244 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2017/3135
Karar No : 2021/1244

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı/…
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : 1-…
2-…
3-..
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…,K:… sayılı kararına yöneltilen istinaf başvurusuna ilişkin … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenmiştir.

YARGILAMA SÜRECİ:
Dava konusu istem: Davacılar adına bir kısım hasılatını kayıt ve beyan dışı bıraktığı yolundaki tespitleri içeren … Dış Ticaret Limited Şirketi hakkında düzenlenen vergi tekniği raporunun done alındığı takdir komisyonu kararına dayanılarak 2010 yılı Kasım, Aralık, 2011 yılının Ocak ila Kasım dönemleri için re'sen salınan bir kat vergi ziyaı cezalı katma değer vergisi ve 2010 yılı Aralık, 2011 yılının Ocak ila Ekim dönemleri için re'sen salınan bir kat vergi ziyaı cezalı gelir (stopaj) vergisi ile 213 sayılı Vergi Usul Kanunu mükerrer 355.maddesinin 1.fıkrası uyarınca 2010 yılı Kasım, Aralık, 2011 yılının Ocak ila Ekim dönemleri için kesilen özel usulsüzlük cezalarının kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Dış Ticaret Limited Şirketi hakkında tanzim edilen vergi tekniği raporunda sahte fatura düzenlediği yolunda saptamalara yer verildiği, … ilinde şube olarak gösterilen iş yerinde …, … ve …'nın gerçekte adi ortaklık şeklinde faaliyette bulunduğunun kabul edildiği ve bu rapor ile ortaya konulan yöntem dikkate alınmak suretiyle takdir komisyonunca matrah takdir edildiğinin anlaşıldığı olayda, davacıların değinilen şirketin şube iş yerinde üretim yaptıkları hususunda tereddüt bulunmadığı ancak faaliyetin tamamen adi ortaklık çerçevesince gerçekleştirildiği ve elde edilen gelirin ortaklar arasında paylaşıldığı hususu somut olarak tespit edilemediğinden salınan vergi ve kesilen cezalarda hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle dava konusu vergi ve cezalar kaldırılmıştır.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurusunun, usul ve hukuka uygun olduğu sonucuna varılan Vergi Mahkemesi kararının kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI :… Dış Ticaret Limited Şirketi'nin ... ilinde şube olarak gösterilen iş yerinde yapılan yoklamalar, şirket çalışanlarının ifadeleri, işyeri mülk sahibi ile kira sözleşmesini …'nın yapması, anılan şirketin düzenlediği faturaların sahte olması, şirketin bu adresteki terk bildiriminden sonrada aynı kişilerin bu adreste faaliyette devam ettiklerine yönelik tespitler sonucu 01/11/2010-25/10/2011 tarihleri arasında davacılar tarafından adi ortaklık kurulduğunun kabulü gerektiğinden salınan vergiler ve kesilen cezaların hukuka uygun olduğu ileri sürülerek kararın bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ…'NİN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Üçüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … gün ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de belirtilen Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın kararı veren ilk derece mahkemesine gönderilmesine, 09/03/2021 tarihinde oybirliğiyle kesin olarak karar verildi.