Hırsızlık - konut dokunulmazlığını ihlal - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/14110 Esas 2020/7162 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/14110
Karar No: 2020/7162
Karar Tarihi: 30.06.2020

Hırsızlık - konut dokunulmazlığını ihlal - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/14110 Esas 2020/7162 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir sanığın hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlal suçlarından mahkum olduğunu, ancak mala zarar verme suçundan mahkumiyet hükmünün temyiz edilemeyeceğini belirtmiştir. Sanığın parmak izinin tespiti sonrasında müştekinin tanımadığını belirtmesi ve sanığın da müştekiyi tanımaması nedeniyle delillerin kabul ve değerlendirmesinde bir hata olmadığı sonucuna varılmıştır. Anayasa Mahkemesi tarafından bazı bölümleri iptal edilen 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi uyarınca öngörülen hak yoksunluklarının infaz aşamasında uygulanması gerektiği belirtilmiştir.
Kanunlar: 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. madde; 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi.

2. Ceza Dairesi 2020/14110 E. , 2020/7162 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını ihlal, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1. Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkûmiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2-Sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlal suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanık mahkemedeki ifadesinde müştekiyi tanıdığını, aynı mahallede oturduklarını ve arkadaş olduklarını, evine gidip geldiği için de parmak izinin çıkmış olabileceğini; müşteki de mahkemede aynı şekilde sanığı tanıdığını, daha önce evine girip çıktığını, kendisinin yapmış olamayacağını beyan etmiş ise de; olayın hemen akabinde sanığın parmak izinin tespiti sonrasında müştekinin karakoldaki ek ifadesinde parmak izi tespit edilen ... isimli şahsı tanımadığını ve şikayetçi olduğunu beyan etmesi, sanığın da savcılık ifadesinde müşteki ...’yi tanımadığını, ikamette bulunan poşette parmak izinin çıkmasına bir anlam veremediğini beyan etmesi karşısında mahkemenin delilleri kabul ve değerlendirmesinde bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş; 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin isteme aykırı olarak ONANMASINA, 30.06.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.