Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2014/8090 Esas 2015/6232 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :İş Mahkemesi
No : 2011/540-2014/42

Dava, rücuan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davacı Kurum vekili ile davalı ... vekili ve ... Belediye Başkanlığı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, davacı Kurum vekili ile davalı ... vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2- Davanın yasal dayanaklarından olan 506 sayılı Kanunun 26/2’nci maddesi üçüncü kişinin sorumluluğunu düzenlemekte olup; buna göre iş kazası veya meslek hastalığı üçüncü bir kişinin kastı veya kusuru nedeniyle meydana gelmişse, sigortalı veya hak sahiplerine bağlanan gelirler ile yapılan harcama ve ödemeler, zarara sebep olan üçüncü kişilere ve şayet kusuru varsa bunların çalışanlarına rücu edilebilir.
Üçüncü kişinin rücu alacağından sorumluluğu kusur sorumluluğu esasına dayanır. Bir başka ifadeyle; üçüncü kişi, ancak kusurlu ya da kasıtlı bir hareketinin varlığı halinde rücu alacağından sorumludur. Maddede geçen “çalıştıranlara” ibaresi, zararlandırıcı sigorta olayına neden olan üçüncü kişinin işverenlerini ifade etmekte olup; söz konusu işverenlerin sorumluluğu için, iş kazası veya meslek hastalığının oluşmasında kusurunun bulunduğunun saptanması gerekir. İstihdam edenlerin sorumluluğunu düzenleyen 818 sayılı Mülga Borçlar Kanununun 55’inci (6098 sayılı ... Borçlar Kanununun 66) maddesinde, işverenin sorumlu olması için kusurlu olması şartı aranmamış iken, 506 sayılı Kanunun anılan maddesinde, üçüncü kişinin işvereninin sorumluluğu kusur esasına dayanması karşısında; üçüncü kişinin işvereni hakkında, Borçlar Kanunu hükümleri uyarınca kusursuz sorumluluk hükümlerinin uygulanması mümkün değildir. Burada hangi hareketin kusur sayılacağına ilişkin 506
sayılı Kanunun 26/1’inci maddesine paralel bir açıklama yapılmadığından, kusur olgusunun 818 sayılı Mülga Borçlar Kanunun 41 ve devamı (6098 sayılı ... Borçlar Kanununun 49 ve devamı) maddeleri uyarınca belirlenmesi gerektiğinin kabulü gerekir. Somut olayda; davalı ... (Zincirlidere) Belediyesi işçisi olan sigortalı, davalılardan ... tarafından kullanılan araçla Belediyeye ait parayı banka ve maliyeye nakli sırasında köprü isnat duvarına çarpma sonucu yaralanarak sürekli iş göremezlik durumuna girmiştir. Davalı sürücü ..."nun olayda %100 kusurlu olduğu belirlenmiş ancak diğer davalı ... Belediyesinin bu kusurdan sorumlu olduğundan bahisle hüküm kurulmuştur. Ancak yukarıda yapılan açıklamalar ışığında, davalı ... Belediyesi için istihdam eden olarak “kusursuz sorumluluk” ilkesinin dava konusu olayda söz konusu olmadığı gibi araç işleteni veya maliki olarak da sorumlu tutulamayacağı belirgin olup, 506 sayılı Kanunun 26/2"nci maddesinin kusura dayalı bir sorumluluk öngördüğü gözetilerek, anılan davalıya olayla illiyet bağı kurulabilecek herhangi bir kusur atfedililip atfedilemeyeceği yöntemince araştırılmalı, kusurunun bulunmadığın anlaşılması halinde hakkındaki davanın reddine karar verilmelidir.
Açıklanan bu maddi ve hukuki olgular göz önünde bulundurulmaksızın, mahkemece, eksik inceleme ve araştırma sonucu istemin aynen hüküm altına alınması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davalı ... Belediyesi vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalı ... Belediyesi"ne iadesine, 02.04.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.