.......
Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Dava dilekçesinde, davalının ilgili apartmanda 2007 senesinden 2009 yılının 7. ayına kadar yöneticilik yaptığını, 2009 tarihli genel kurulda davalının ibra edilmediğini ve davalının apartmana ait defterlerin aradan 4 ay geçtikten sonra yeni yönetime teslim ettiğini, yeni yönetimce defterler incelendiğinde eski yönetici olan davalının deftere işlediği bazı harcamaların makbuz ve faturalarının olmadığı ve mükerrer ödemeler yapıldığının görüldüğünü, bu şekilde kat maliklerinden topladığı aidatların bir kısmını zimmetine geçirdiği anlaşılan davalıdan fazlaya ilişkin haklar saklı kalmak kaydı ile şimdilik 30,000,00 TL alacağın yöneticiliği bıraktığı tarihten itibaren aylık % 5 gecikme faizi ile birlikte tahsili istenilmiştir.
Mahkemece 06/07/2015 tarihli karar ile davanın reddine karar verilmiş, hükmün davacı tarafça temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2017/3811 Esas, 2017/7393 Karar sayılı ilamı ile “...Dosya içerisindeki bilgi, belgelerden ve bilirkişi raporundan; bir kısım harcamaların belgeli bir kısım harcamaların belgesiz olup, ancak oluşa uygun olduğu gerekçesi ile dava reddedilmiş ise de mahkemece tarafların itirazları doğrultusunda taraflara delillerini sunma hususunda kesin süre verilerek gerektiğinde mahallinde keşif yapılarak yapılan işlerin ve harcamaların Kat Mülkiyeti Kanununa göre anataşınmaza harcanıp harcanmadığı konusunda bilirkişiden denetime ve hüküm kurmaya elverişli rapor aldırılarak, raporlar arasındaki çelişkiyi de giderecek şekilde hüküm kurmaya yeterli delil ve gerekçelerle oluşacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken, dosyadaki varsayıma dayalı bilirkişi raporu ile hüküm kurulması doğru görülmemiştir...”denilmek sureti ile bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılama neticesinde davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, makbuz veya faturalandırmadan gider göstermek ve mükerrer ödeme göstermek sureti ile kat maliklerinden topladığı aidatların bir kısmını zimmetine geçirdiği anlaşılan davalıdan fazlaya ilişkin haklar saklı kalmak kaydı ile şimdilik 30,000,00.-TL alacağın yöneticiliği bıraktığı tarihten itibaren aylık % 5 gecikme faizi ile birlikte tahsili istemine ilişkindir.
Mahkemece bozmaya uyulmuş ancak gereği yerine getirilmemiştir. Şöyle ki; Kat Mülkiyeti Kanununun 35. maddesinin (e) bendi, yöneticinin anataşınmazın yönetimiyle ilgili ödemelerin kabulü ve borçların ödenmesini görevleri arasında saymış; 36. maddesinde de yöneticinin, anataşınmazın yönetimiyle ilgili tüm gelir ve giderleri yöntemince tutulacak deftere işlemeye ve giderlerin belgelerini bir dosyada saklamaya mecbur olduğu belirtilmiş ise de;

....
Yargıtayın kararlılık kazanmış uygulamalarında, yöneticinin gerek yasal yetkisi içerisinde kalan hususlarda ve gerekse kat malikleri kurulu kararları doğrultusunda yaptığı harcamaları gösteren belgelerin belge olması esas olmakla birlikte bunların mutlaka fatura veya kasa fişi niteliğini taşıması zorunluluğu aranmamakta, gerçekleşmiş bir iş veya işlem için harcama yapıldığını gösteren yazılı ve imzalı belge yeterli sayılmakta ve hatta aciliyet ve zorunluluk nedeniyle belgesiz olarak deftere işlenen gider konusu işin yapıldığının ve gösterilen miktarın uygunluğunun yerinde yapılan incelemede tespit edilmiş olması dahi yeterli kabul edilmektedir.
Somut olayda, mahkemece yaptırılan bilirkişi incelemelerinde, eski yönetici olan davalının yöneticilik yaptığı döneme ilişkin 81.362,72 TL harcamanın bilgi ve belgesini sunamadığının sabit olduğu ve bilirkişilerce belgesi olmayan bu giderin yapılıp yapılamadığı sonucuna ulaşılamadığı anlaşılmaktadır. Hayatın olağan akışında her ne kadar bazı apartman ortak giderlerinin belgeye bağlanamayacağı makul görülse dahi davalı tarafça belgelendirilmeyen miktar bu makul sınırın çok üstünde kalmaktadır. Dolayısı ile yönetici iken belge ve faturaları gereği gibi muhafaza etmemesinden kaynaklanan bu husus davalı lehine yorumlanamayacaktır. Tüm bu nedenlerle en azından apartmana ilişkin tüm yıllara ait genel gider tablosu uzman bilirkişilerce incelenerek gelir ve giderlerin makul sınırlarda kalıp kalmadığı, davalının iade ile sorumlu olup olmadığı tespit edildikten sonra oluşacak sonuç doğrultusunda bir karar verilmesi yerine eksik inceleme ile davanın reddine karar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 20/05/2019 günü oy birliği ile karar verildi.