MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Gaziantep 1. Asliye Ticaret Mahkemesi"nce bozmaya uyularak verilen 18.12.2017 tarih ve 2014/238-2017/1331 sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesinin duruşmalı olarak davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava konusu meblağ 23.279 TL"nin altında bulunduğundan 6100 sayılı Kanun"un geçici 3/2. maddesi delaletiyle uygulanması gereken HUMK 3156 sayılı Kanunla değişik 438. maddesi gereğince duruşma isteğinin reddiyle incelemenin dosya üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Mahkemece Yargıtay 19. Hukuk Dairesi’nin 2013/14862 esas ve 2013/19238 karar sayılı ve 03.12.2013 tarihli bozma ilamına uyulmasından sonra davalının ticari defterlerinin incelenmesi neticesinde tanzim edilen 20.04.2016 tarihli bilirkişi raporu ile tarafların ticari defterlerinin incelenmesi neticesinde tanzim edilen 03.11.2017 tarihli bilirkişi raporu alınmış ve neticede davanın reddine karar verilmiştir. Dava dosyasında bozma ilamından önce ve sonra alınan bilirkişi raporları hüküm kurmaya elverişli değildir. Zira iş bu raporlarda, taraflar arasındaki ticari ilişki karşılıklı ve tam olarak irdelenmemiştir. Bu sebeple mahkemece taraflar arasındaki ticari ilişkiye ait tüm kayıtları (başlangıcından itibaren) karşılıklı inceleyen, bu kayıtların dayanaklarını gösteren, tarafların iddia, savunma ve itirazlarını karşılayan, ödemeleri ve faturaları karşılıklı inceleyen, davalı defterlerinde kayıtlı olmayan faturalar bağlamında sevk irsaliyelerini ve gerektiğinde vergi dairesine yapılan bildirimleri irdeleyen denetime elverişli bir rapor alınıp davalı defterlerinde kayıtlı olan faturalar bakımından teslim olgusunun gerçekleştiği de kabul edilerek neticede davacının davalıdan cari hesaptan kaynaklanan bir alacağı bulunup bulunmadığı değerlendirilerek varılacak uygun sonuç dairesinde bir karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması isabetsizdir.
Kabule göre ise yargılamada kendisini vekil ile temsil ettirmeyen davalı yararına vekalet ücretine hükmolunması doğru değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün BOZULMASINA, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 19.11.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.