Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/4398 Esas 2020/4939 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/4398
Karar No: 2020/4939

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/4398 Esas 2020/4939 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi'nde görülen boşanma davasında davacı erkeğin talebi üzerine mahkeme boşanma kararı vermiş fakat davalı kadın yararına tedbir nafakası takdir edilmemiştir. Bölge Adliye Mahkemesi'ne yapılan temyiz başvurusunda bu durumun görülmemesi sebebiyle karar düzeltme istemi kabul edilmiş ve davalı kadın yararına uygun miktarda tedbir nafakası ödenmesine karar verilmiştir. Kararda Türk Medeni Kanunu'nun 185/3. ve 186/3. maddeleri hatırlatılmış ve tarafların ekonomik ve sosyal durumları da göz önünde bulundurularak dava tarihinden kararın kesinleştiği tarihe kadar geçerli olmak üzere kadın yararına uygun miktarda tedbir nafakasının verilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kararın uygulanmasına karşın karar düzeltme istemi yeniden reddedilmişse de, kadın yararına tedbir nafakası yönünden kabul edilmiştir. Gerekçeleriyle açıklanan kararda, Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 440-442 maddeleri gereğince kadın yararına tedbir nafakası yönünden yukarıdaki sebeple karar düzeltme isteminin kabul edildiği belirtilmiştir. Kararda ayrıca, boşanma veya ayrılık davası açıldığında mahkemenin davanın devamı süresince gerekli olan tedbirleri kendiliğinden (re

2. Hukuk Dairesi 2020/4398 E. , 2020/4939 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Yukarıda tarihi, konusu ve tarafları gösterilen hükmün; onanmasına dair Dairemizin 18.02.2020 gün ve 2020/589-2020/1215 sayılı ilamıyla ilgili karar düzeltme isteminde bulunulmakla, evrak okundu, gereği düşünüldü;
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu 1.10.2011 tarihinde yürürlüğe girmiş ise de, bu Kanuna 6217 sayılı Kanunla ilave edilen geçici 3. maddenin (1.) bendinde, Bölge Adliye Mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce verilen kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar 1086 sayılı Kanunun 26.09.2014 tarihli ve 5236 sayılı Kanunla yapılan değişiklikten önceki 427 ila 454. madde hükümlerinin uygulanmasına devam olunacağı hükme bağlandığından, karar düzeltme talebinin incelenmesi gerekmiştir.
1-Temyiz ilamında yer alan açıklamalara göre davalı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan karar düzeltme istemi yersizdir.
2-Mahkemece davacı erkeğin boşanma davasının kabulüne karar verilmiş, davalı kadının temyizi üzerine hüküm onanmış ise de; mahkemece davalı kadın yararına tedbir nafakası takdir edilmediği görülmektedir. Boşanma veya ayrılık davası açılınca hakim, davanın devamı süresince, gerekli olan, özellikle eşlerin barınmasına (TMK.m. 186/1), geçimine (TMK m. 185/3), malların yönetimine (TMK m. 223, 242, 244, 262, 263, 264, 267, 215) ve çocukların bakım ve korunmasına (TMK m. 185/2) ilişkin geçici önlemleri kendiliğinden (re"sen) almak zorundadır (TMK m. 169). O halde; Türk Medeni Kanunu"nun 185/3. ve 186/3. maddeleri uyarınca, tarafların ekonomik ve sosyal durumları da gözetilerek dava tarihinden hükmün kesinleşme tarihine kadar geçerli olmak üzere kadın yararına uygun miktarda tedbir nafakasına hükmedilmesi gerekirken, mahkemece davalı kadın yararına tedbir nafakası takdir edilmemesi doğru olmamıştır. Ne varki; bu husus ilk inceleme sırasında gözden kaçırıldığından, davalı kadının bu yönlere ilişkin karar düzeltme isteminin kabulüne, Dairemizin 18.02.2020 tarih 2020/589 esas 2020/1215 sayılı onama ilamının kısmen kaldırılmasına, ilk derece mahkemesinin açıklanan sebeple bozulmasına karar verilmek gerekmiştir.
SONUÇ : Davalı kadının karar düzeltme isteminin Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 440-442. maddeleri gereğince kadın yararına tedbir nafakası yönünden yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple KABULÜNE, Dairemizin 18.02.2020 tarih 2020/589 esas 2020/1215 karar sayılı onama kararının kısmen kaldırılmasına, hükmün yukarıda 2. benttte gösterilen sebeple BOZULMASINA, davalı kadının sair karar düzeltme isteminin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple REDDİNE, karar düzeltme harcının istek halinde yatırana geri verilmesine oybirliğiyle karar verildi. 21.10.2020 (Çrş.)