MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK(AİLE) MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki iştirak nafakasının artırılması davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili dava dilekçesi ile... Asliye Hukuk Mahkemesinin 2012/116 Esas ve 2013/23 Karar sayılı ve 30.01.2013 tarihli ilamı ile müşterek çocuk lehine olan iştirak nafakasının 300 TL’ye çıkarıldığını, çocuğun büyüdüğünü, nafakanın yetersiz kaldığını, çocuk için özel eğitim, tedavi ve bakım harcamaları olduğunu belirterek iştirak nafakasının 600 TL’ye çıkartılmasını talep ve dava etmiştir.
Davalı cevap dilekçesi ile; müşterek çocuğun durumunda değişim olmadığını, önceki davanın 1 yıl önce karara bağlandığını, davacının da çalıştığını, davanın reddine mahkeme aksi kanaatte ise TÜFE oranında arttırım yapılmasına karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece; davanın kısmen kabulü ile 300,00 TL iştirak nafakasının dava tarihinden itibaren geçerli olmak üzere aylık 50,00 TL artırılması sureti ile aylık 350,00 TL iştirak nafakasının davalıdan alınarak davacıya verilmesine, hükmedilen nafaka miktarında her yıl TÜİK tarafından açıklanan yıllık ÜFE oranında artış yapılmasına karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davacı vekilinin sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak; mahkemenin, tarafların iddia ve savunması ile bağlı olduğu halde, davacı tarafın iştirak nafakasının ÜFE oranında artırılmasına ilişkin bir talebi olmadığı gibi, davalı tarafından bu konuda usulüne uygun açılmış bir karşı dava bulunmadığından, hükmedilen nafaka miktarında her yıl TÜİK tarafından açıklanan yıllık ÜFE oranında artış yapılmasına karar verilmesi doğru değildir.



Bu hususun düzeltilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediği ve “hakimin takdir yetkisi kapsamında” kalmadığından hükmün HUMK 438/7, c/2 hükmü ve 6100 sayılı HMK 370/2 ek 3/1 maddesi gereğince düzeltilerek onanmasına karar verilmesi gerekmiştir. Hükmün 1. fıkrasında yer alan "hükmedilen nafaka miktarında her yıl TÜİK tarafından açıklanan yıllık ÜFE oranında artış yapılmasına," ifadesinin çıkartılması suretiyle hükmün düzeltilmesine ve düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 21.03.2016 tarihinde oybirliği ile karar verildi.