Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2021/3136 Esas 2022/1825 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Silahlı terör örgütüne üye olma
Hüküm : 5237 sayılı TCK'nın 314/2, 62/1, 63, 53/1-2-3, 58/7-9 ve 3713 sayılı TMK’ nın 5. maddeleri uyarınca
mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yüksekova Ağır Ceza Mahkemesinin 10.03.2015 tarihli, 2014/136 Esas ve 2015/132 Karar sayılı kararı ile sanığın eyleminin terör örgütüne bilerek ve isteyerek yardım etme suçunu oluşturduğu kabul edilerek 5237 sayılı TCK’ nın 220/7. maddesi yollamasıyla 5237 sayılı TCK’ nın 314/2, 220/7, 35, 62/1, 58/7-9, 63. ve 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanununun 5/1. maddeleri gereğince sanığın 3 yıl 9 ay hapis cezası ile mahkumiyetine karar verildiği, o yer Cumhuriyet savcısının temyizi üzerine Yargıtay 16. Ceza Dairesinin 16.06.2015 tarihli, 2015/4767 Esas ve 2015/1862 Karar sayılı kararı ile sanığın eyleminin silahlı terör örgütüne üye olma suçunu oluşturacağı gerekçesiyle hükmün bozulmasına karar verildiği, Yüksekova Ağır Ceza Mahkemesinin 15.12.2015 tarihli, 2015/281 Esas ve 2015/366 Karar sayılı kararı ile önceki hükümde direnmesi ve o yer Cumhuriyet savcısının temyizi üzerine Yargıtay 16. Ceza Dairesinin 23.03.2017 tarihli, 2017/229 Esas ve 2017/3416 Karar sayılı kararı ile önceki 16.06.2015 tarihli, 2015/4767 Esas ve 2015/1862 Karar sayılı bozma kararının yerinde olduğu değerlendirilerek dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmesi amacıyla Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına tevdiine karar verildiği, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 11.06.2019 tarihli, 2017/16-599 Esas ve 2019/471 Karar sayılı kararı ile sanığın eyleminin silahlı terör örgütüne üye olma suçunu oluşturduğu belirtilerek Yüksekova Ağır Ceza Mahkemesinin 15.12.2015 tarihli, 2015/281 Esas ve 2015/366 Karar sayılı kararının bozulmasına karar verilmesi üzerine yerel mahkemeye gönderilen inceleme konusu dosyada,
1-Ayrıntıları Dairemizin 14.10.2019 tarihli, 2019/3337 Esas ve 2019/6048 Karar sayılı kararında açıklandığı üzere; silahlı terör örgütü üyeliği suçundan yargılanan, kovuşturma aşamasında kendisinin seçtiği bir müdafii bulunmadığı gibi 5271 sayılı CMK'nın 156. maddesi uyarınca da re'sen müdafi görevlendirilmeyen sanığa Anayasanın 36. ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6. maddelerinde teminat altına alınan adil yargılanma ilkesinin zorunlu sonucu olarak CMK'nın 150. maddesinin 2. ve 3. fıkraları uyarınca müdafi görevlendirilmesi gerektiği gözetilmeden, savunma hakkının kısıtlanmasına sebebiyet verecek biçimde müdafi hazır bulundurulmaksızın mahkumiyet hükmü kurulması suretiyle CMK’nın 150/3, 188/1, 197/1 ve 289/1-a-e maddelerine muhalefet edilmesi,
2-Sanık hakkında belirlenen temel cezada artırım yapılması sırasında uygulama maddesinin 3713 sayılı Kanunun 5/1 maddesi yerine 5. maddesi olarak gösterilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK' nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...'ın temyiz itirazı bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 06.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.