MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : İş yeri dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Suç tarihi itibariyle, TCK"nın 151/1. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçuyla birlikte işlenen iş yeri dokunulmazlığını bozma suçu uzlaşma kapsamında olmayıp, yapılan uzlaşma işlemleri bu nedenle de geçersiz ise de, hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesi ile değişik CMK’nın 253/3. fırkasında yer alan "etkinlik pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar " ibaresi madde metninden çıkarılmakla TCK"nın 151. maddesinin uzlaştırma kapsamına girmiş olması ve sanığa yükletilen mala zarar verme suçu hakkında şikayet yokluğundan düşme kararı verilmesi karşısında, soruşturma aşamasında iş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan yapılan uzlaşma teklifinin usulsüz kaldığı ve bu nedenle 6763 sayılı Kanun"un 35. maddesiyle değişik CMK’nın 254. maddesi uyarınca usulünce uzlaştırma işlemleri yerine getirilerek, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2-Sanığın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas alınan Karamürsel Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/85 Esas – 2014/99 Karar sayılı ilamında birden fazla suçtan verilmiş cezalar olduğu gözetilerek, bu cezalardan en ağırı olan hırsızlık suçundan verilen mahkumiyet hükmünün tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmeden, ilamın tamamının tekerrüre esas alınması suretiyle yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 30.06.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.