MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki menfi tespit davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde taraflar avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.

KARAR

Davacı, davalı avukata verdiği vekaletle boşanma davası ile katkı bedeli davasını açıp takip ettiğini ancak davacının boşanma davası ile birlikte açılmaması gereken katkı payı davasını birlikte açtığını, talimatı olmadığı halde eşyaların aynen iadesini talep ettiğini, kendisini bilgilendirmediğini, bu nedenle haklı olarak azlettiğini, buna rağmen davalının aleyhine vekalet ücretinin tahsili için takip yaptığını ileri sürerek, icra takibinden dolayı borçlu olmadığının tesbiti ile % 40 tazminatın tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı, boşanma davası ile birlikte mal rejimi davasının birlikte açılmasına yasal bir engelin bulunmadığını, azlin haksız olduğunu savunarak davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, 6.600 Tl alacak bakımından davacının borçlu olduğunun bakiyesinden borçlu olmadığının tesbitine karar karar verilmiş, hüküm, taraflarca temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre , davacının tüm, davalının aşağıdaki bendi kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Davacının davalı avukata verdiği 14.1.2008 tarihli vekaletle , davacı adına boşanma, el konulan eşya ve ziynet eşyalarının teslimi, evlilik birliği içersinde kazanılan malvarlığının eşler arasında paylaştırılmasına , maddi ve manevi tazminatın tahsiline ilişkin davayı açtığı,
2013/8930-16106
tarafların boşanmasına ve katkı payı davasının dava şartı yokluğundan reddine ilişkin olarak verilen 7.10.2011 tarihli mahkeme kararının, Yargıtay 2. Hukuk Dairesi"nce boşanma kararının temyiz edilmemesi nedeni ile katkı payına ilişin davanın esasına girilerek karar verilmesi gerekçesi ile bozulduğu ve davalı avukatın 10.5.2011 tarihinde azledildiği tüm dosya kapsamı ile anlaşılmaktadır. Mahkemece, katkı payı davası için sağladığı bir menfaat bulunmadığından davalı avukatın vekalet ücreti talebinin yerinde olmadığına karar verilmiştir. Oysa davalı avukat tarafından açılan katkı payı davasının boşanma ile birlikte açılan aynı dava dosyasında görülmekte olduğu anlaşıldığına göre, bu dava için de harca esas değeri üzerinden davalı avukatın hakettiği vekalet ücretine karar verilmelidir. Mahkemece yanlış değerledirme ile yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle; davacının tüm, davalının diğer temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bent gereğince temyiz edilen kararın davalı yararına BOZULMASINA, peşin alınan 21.15 TL temyiz harcın istek halinde davalıya iadesine, 13.6.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.