MAHKEMESİ :AİLE MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki tedbir ve iştirak nafakası davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, tedbir nafakası istemi yönünden reddine, iştirak nafakası istemi yönünden kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I
...ile boşandıklarını, müşterek çocuğun velayetinin müvekkiline verildiğini, çocuğa 500 TL nafaka bağlandığını, ağırlaşan hayat şartları ve ekonomik koşullar nedeniyle bağlanan nafakanın yetersiz kaldığını beyanla, müşterek çocuk için hükmedilen nafakanın 1.000 TL"ye çıkartılmasını ve davacı içinde 500 TL tedbir nafakası takdirini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili dilekçesinde; davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece; "Davacının davasının kendisine yönelik tedbir nafakası yönünden reddine;
Davacının davasının velayeti altında bulunan küçük ...yönünden daha önce İstanbul Anadolu 13.Aile Mahkemesinin 2011/1058 Esas sayılı dava dosyası ile takdir edilen 500 TL iştirak nafakasının takdiren dava tarihinden itibaren 200 TL daha arttırılarak 700 TL ye çıkartılmasına, fazlaya ilişkin taleplerin reddine, "karar verilmiş; sözkonusu karar taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davacı ve davalı vekilinin sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Uyuşmazlık, davacı eski eş tarafından şahsı adına açılan tedbir nafakası, müşterek çocuğa velayeten açılan iştirak nafakası istemine ilişkindir.
1-)Davacı vekilinin temyiz itirazları yönünden yapılan incelemede;
Anayasa"nın 141.maddesinde, yargı kararlarının gerekçeli olarak yazılacağı açıklanmış, aynı zorunluluk HUMK.nun 388.maddesinde de düzenleme altına alınmıştır.
.../...




-2-



Anılan yasal düzenlemede hâkimin, uyuşmazlık konusu olan olay hakkında tüm kanıtları toplaması, tartışması, bu kanıtlardan hangilerine değer vermediğinin nedeni, hangilerini üstün tuttuğunun dayanaklarını değerlendirdikten sonra bir sonuca varmasının zorunlu ve gerekli olduğu vurgulanmıştır. Böyle bir yöntemin izlenmesi durumunda ancak kararın gerekçeli olduğunun kabul edilebileceği sonucuna varılabilir. Hükmü kuran hâkimin böyle bir yöntemi izlemesi halinde maddi olgularla hüküm fıkrası arasında bir bağlantı kurulmuş olabilecektir. Ayrıca gerekçe sayesinde kararın doğruluğu denetlenmiş ve davanın yanları tatmin ve inandırılmış olacaktır. Tüm bunlardan başka ve en önemlisi adil bir yargılamanın yapıldığı sonucuna varılacaktır.
Ancak, mahkemece; tedbir nafakasının reddine karar verilmesine rağmen gerekçeye ilişkin hiç bir açıklama yapılmamış olması isabetsiz olup, bozma nedeni yapılmıştır.
2-) Davalı vekili temyiz itirazları yönünden yapılan incelemede;
24.04.1945 gün ve 21/9 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu kararında ve 6100 sayılı HMK 326 maddesi uyarınca, "Yargılama giderleri, kural olarak, davada haksız çıkan yani aleyhine hüküm verilen tarafa yükletilir". Davayı kazanan taraf davasını bir vekil vasıtası ile takip etmiş ise, haksız çıkan (davayı kaybeden) taraf yargılama gideri olarak vekalet ücretine de mahkum edilir. (HMK 323 1/ğ).
Karar tarihi itibariyle yürürlükte bulunan AAÜT 9.maddesi uyarınca, nafaka davalarında; davanın görüldüğü mahkemeye göre belirlenmiş bulunan ücretten (maktu vekâlet ücreti) düşük olmamak üzere, hükmolunan nafakanın bir yıllık tutarı üzerinden nisbi vekâlet ücretine hükmolunur.
Sözkonusu yasal düzenleme uyarınca tedbir nafakası yönünden davanın reddine karar verilmesine rağmen kendisini vekille temsil ettiren davalı lehine vekalet ücreti hükmolunmaması usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir .
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 16.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.