Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2014/24129 Esas 2014/22903 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi


Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, iade başvurunda bulunan baba ve davacı Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Uluslararası Çocuk Kaçırmanın Hukuki Veçhelerine Dair 1980 tarihli Lahey Sözleşmesi hükümlerine göre, haksız olarak yerleri değiştirilen çocukların mutad meskeninin bulunduğu ülkeye iadesine ilişkin davalar, bu sözleşmenin uygulanmasını sağlamaya yönelik usul ve esasları düzenleyen 5717 sayılı kanun uyarınca basit yargılama usulüne tabi ve acele işlerden olup (m.9/2), adli tatilde de görülür ve bu kanunun uygulanmasından doğan dava ve işlerde adli tatil sebebiyle sürelerin uzamasına ilişkin hükümler uygulanmaz (m.16).
Karar, iade başvurusunda bulunan babaya 05.08.2014 tarihinde tebliğ edilmiş, adı geçen kararı onbeş günlük temyiz müddeti (HUMK.m.432/1) geçtikten sonra 01.09.2014 tarihinde verilen dilekçe ile temyiz etmiştir. Bu durumda, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Genel Kurulu"nun 01.06.1990 tarihli 1989/3 esas, 1990/4 karar sayılı kararı da dikkate alınarak, temyiz talebinin süre aşımı sebebiyle reddine karar verilmesi gerekmiştir.
2-Cumhuriyet savcısının temyiz itirazlarına gelince;
Çocuklardan Mehmet Yasin 07.06.2005, Betül ise 03.09.2009 doğumludur. Babanın, çocukların mutad meskeni hukukundan doğan velayet hakkının ihlali suretiyle davalı anneleri tarafından 17.08.2012 tarihinde Türkiye"ye getirildikleri ve o tarihten bu yana Türkiye"de haksız olarak alıkonuldukları yapılan soruşturma ve toplanan delillerden anlaşılmaktadır. 1980 tarihli Lahey Sözleşmesinde öngörülen iadeden kaçınma sebepleri mevcut değildir. Çocukların ikisi de; görüşlerinin göz önünde bulundurulmasının uygun olacağı bir yaş ve olgunlukta bulunmamaktadır. Sözleşme, annelerinden ayrılacak olmalarını değil, geri dönmelerinin fiziki veya psikolojk bir tehlikeye maruz bırakacağı veya başka bir şekilde müsamaha edilemiyecek bir duruma düşüreceği yolunda ciddi bir riskin bulunmasını iadeden kaçınma sebebi kabul etmiştir (Söz.m.13/b). Böyle bir riskin mevcut olduğu davalı tarafından iddia ve ispat edilmemiştir. Sözleşmede gösterilen iadeden kacınmaya ilişkin bir sebep de bulunmadığına göre, iadeye karar verilmesi gerekirken isteğin reddi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda (2.) gösterilen sebeple BOZULMASINA, başvuruda bulunan babanın, temyiz talebinin yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple REDDİNE, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.17.11.2014(Pzt.)