Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü’nün 17/03/2020 tarih ve 2020/2076 sayılı kanun yararına bozma istemine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 07/05/2020 tarih ve KYB-2020/42320 sayılı ihbarname ile;
213 sayılı Vergi Usul Kanunu"na muhalefet suçundan şüpheliler ... ve diğerleri haklarında yapılan soruşturma evresi sonucunda Nevşehir Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 22/10/2019 tarihli ve 2019/2580 soruşturma, 2019/3141 esas, 2019/2543 sayılı iddianamenin iadesine dair Nevşehir 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 28/10/2019 tarihli ve 2019/863 iddianame değerlendirme sayılı kararına karşı yapılan itirazın reddine ilişkin mercii Nevşehir 1.Ağır Ceza Mahkemesinin 21/11/2019 tarihli ve 2019/1473 değişik iş sayılı kararının "Nevşehir 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 28/10/2019 tarihli kararı ile, faturaların gerçek alım-satım karşılığı olup olmadığının belirlenmesi yönünden mal ve para akışını gösteren sevk ve taşıma irsaliyeleri, teslim tesellüm belgeleri, bedellerinin ödendiğine ilişkin ticari teamüle uygun kanıtlama yeteneği olan geçerli ödeme belgeleri ve satıcının kasasına ya da banka hesabına girip girmediğinin tespiti ile fatura düzenlenen mükelleflerin yeterli üretimi, mal girişi ya da stoku olup olmadığı da araştırılıp, defter ve belgeler üzerinde karşılaştırmalı bilirkişi incelemesi yaptırılması, dosya arasında suça konu faturaların düzenlendiği şirketler hakkında sahte fatura kullanmaktan dolayı vergi raporu olup olmadığının, şirket yetkilileri hakkında dava açılıp açılmadığı konusunda herhangi bir araştırma yapılmadığı, suçun sübutuna doğrudan etki edecek deliller düzenlenmeden eksik soruşturma yapılarak iddianame düzenlendiği gerekçesiyle iddianame iade edilmiş ise de;
Benzer bir olay sebebiyle Yargıtay 18. Ceza Dairesinin 15/01/2019 tarihli ve 2018/3659 esas, 2019/1297 karar sayılı ilâmında da belirtildiği üzere, bilirkişi raporu alınmasının mahkemenin takdirinde olduğu, bu hususun iddianamenin iadesi sebebi yapılamayacağı, gerek görüldüğünde mahkemesince bilirkişi incelemesi yaptırılabileceği gibi, Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 2018/427 esas, 2018/517 karar sayılı ilâmında da belirtildiği üzere, vergi suçlarında fatura asıllarına ulaşarak duruşmada incelenmesi zorunluluğundan vazgeçilmiş olduğu, somut olayda iddianameye konu eylemin 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 204. maddesinde düzenlenen sahtecilik suçunu değil, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"nun 359/b maddesinde düzenlenen vergi suçunu teşkil ettiği, faturaların sahte olduğuna ilişkin dosyada mevcut vergi suçu raporu ve komisyon mütalaası bulunduğu, mahkemenin bu hususta tekrar rapor alabileceği gibi iade gerekçelerinin 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 174. maddesinde sayılan iade sebepleri kapsamında da bulunmadığı gözetilmeden, itirazın kabulü yerine, yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden” bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca, bozulması istenilmiş olmakla,
Dosya incelendi gereği görüşüldü:
19/11/2018 tarih, 2018-A-829/80 sayılı vergi tekniği raporunda, şüpheli ...’nun, ...Orman Ürünleri San. ve Tic.Ltd.Şti.’nin yetkilisi ve ortağı olmamasına rağmen, mükellef şirketin tüm iş ve işlemlerini yürüttüğü, bu kapsamda 2014 ve 2015 takvim yıllarında sahte fatura düzenlemekle birlikte, ... Orman Ürünleri Ltd.Şti.’nin faturalarını defter ve kayıtlara intikal ettirmek suretiyle aynı takvim yıllarında sahte fatura kullanma suçunu da işlediğinin belirtilmesi ve 829/87 sayılı vergi suçu raporuna istinaden düzenlenen Kayseri Küçük ve Orta Ölçekli Mükellefler Grup Başkanlığının 02/01/2019 tarihli 2019/RDK-2/M-1 sayılı mütalaasının “2014 ve 2015 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme ve sahte fatura kullanma” suçlarına ilişkin olmasına karşın, yalnızca “sahte fatura düzenleme” suçundan dava açılmış olduğu anlaşıldığından, “sahte fatura kullanma” suçundan Cumhuriyet Başsavcılığınca ayrıca kamu davası açılabileceği gözetilerek yapılan incelemede;
Şüpheliler ..., ..., ... ve ...’un “2014 ve 2015 takvim yıllarında sahte fatura düzenlenme suçunu işledikleri iddiasıyla düzenlenen Nevşehir Cumhuriyet Başsavcılığının 22/10/2019 tarih ve 2019/3141 Esas sayılı iddianamesinde, müşteki kurum olarak Kayseri Küçük ve Orta Ölçekli Mükellefler Grup Başkanlığı yerine mükellef şirket olan ...Orman Ürünleri San. ve Tic.Ltd.Şti. gösterilmek suretiyle CMK’nin 174/1-a maddesi atfıyla aynı Kanun’un 170/3-c,d maddeleri ile şüpheliler ..., ... ve ... hakkında 213 sayılı VUK"nin 367. maddesi gereğince dava şartı olan mütalaa bulunmadığı halde bu şüpheliler hakkında da iddianame düzenlenmesi suretiyle CMK’nin 174/1-d maddesine aykırı davranılmış ise de, Mahkemenin iade gerekçeleri arasında belirtilen hususların yer almadığı, CMK’nin 174/4. maddesi de gözetilerek, eksikliklerin Mahkemesince giderilebileceği, iddianamenin iadesi kararında belirtilen gerekçelerin ise dosya kapsamına göre CMK’nin 174/1-b maddesi uyarınca suçun sübûtuna doğrudan etki edecek nitelikte olmadığı, bu nedenle kanun yararına bozma istemine atfen düzenlenen ihbarnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden, Nevşehir Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından düzenlenen 22/10/2019 tarihli 2019/2580 Soruşturma ve 2019/3141 Esas sayılı iddianamenin iadesine ilişkin Nevşehir 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 28/10/2019 tarih ve 2019/863 iddianame değerlendirme sayılı kararına vaki itirazın reddine dair Nevşehir 1. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 21/11/2019 tarih ve 2019/1473 Değişik İş sayılı kararının, 5271 sayılı CMK’nin 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde takdir ve ifasına, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 21/09/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.