MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK"nın 157/1, 62/1, 52/2, 53/1, 51/2 maddeleri uyarınca 5 kez ayrı ayrı 1yıl 8 ay hapis ve 200 TL adli para cezası, hapis cezalarının mağdurların zararının giderilmesi koşulu ile ertelenmesi

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Suçtan zarar gören ..., ..., ..."ın katılma talepleri olduğu halde, bu konuda bir karar verilmediğinin anlaşılması karşısında katılmalarına karar verilerek yapılan incelemede;
Olay tarihinde sanığın ..."da faaliyet gösteren ... isimli iş yerinde çalıştığını, ... isimli araç şirketinin fabrikasından teşhirde kullanılan veya test sürüşlerinde denenen araçları ihaleyle aldıklarını ve ucuza piyasaya sattıklarını ifade ederek katılan ..."dan 21.000 TL, katılan ..."dan 21.000 TL, katılan ..."dan 33.000 TL, katılan ..."dan 13.700 TL, katılan ..."dan 30.000 TL aldığı, ancak bahsini ettiği araçları katılana iade etmediği, ayrıca rent a car firmasından kiraladığı iki adet aracı kendisine aitmiş gibi katılan ..."a teslim ettiği, ancak gerçeğin ortaya çıkmasına binaen katılan ..."ın bu araçları iade etmek zorunda kaldığı, böylelikle sanığın dolandırıcılık suçunu işlediği iddia ve kabul edilen olayda;
Katılan beyanları, para havalesine ilişkin dekont örnekleri ve tüm dosya kapsamına göre sanığın katılanlara yönelik eylemlerinin dolandırıcılık suçunu oluşturduğuna yönelik mahkemenin kabülünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Sanık hakkında, dolandırıcılık suçundan etkin pişmanlık hükümleri bulunmasına rağmen, TCK"nın 51/2 maddesine göre cezasının zararın giderilmesi şartıyla ertelenmesine karar verilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
TCK"nın 53 maddesi ile ilgili hak yoksunluklarının Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 2015/85 sayılı iptal kararı çerçevesinde uygulamasının infaz sırasında nazara alınması mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine,
Ancak ;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 06.04.2010 tarih ve 2010/4-71 Esas, 2010/76 Karar sayılı ilamında belirtildiği gibi; 5237 sayılı TCK’nın 51. maddesiyle, bir infaz kurumu haline getirilip, sadece hapis cezasıyla sınırlı olarak kabul edilen ertelemede, maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkemece bir deneme süresinin belirlenmesi zorunlu olup, bu sürenin belirlenmemesi veya eksik belirlenmesinin, aleyhe bozma yasağı kapsamında değerlendirilemeyeceği ve denetim süresinin mahkûm olunan hapis cezası süresinden az olamayacak şekilde belirlenmesi gerektiğinden hareketle, somut olayda anılan emredici düzenlemeye aykırı olacak şekilde, mahkemece sanık hakkında denetim süresinin belirlenmemesi;
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı kanunun 8. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; fakat, bu aykırılığın yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanun"un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; hüküm fıkrasının denetim süresi belirlenmesi ile ilgili kısmına "5 kez 1 yıl 8 ay süre ile denetim süresine tabi tutulmasına" ibaresi yazılmak suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 04.04.2016 tarihinde oy birliği ile karar verildi.