Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/10314 Esas 2019/2267 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Oluşa ve tüm dosya içeriğine göre, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediği olayda, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas - 367 sayılı kararı uyarınca, 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesi gereğince asgari seviyede (1/4) oranında haksız tahrik indirimi uygulanması gerekirken, yazılı şekilde (1/2) oranında indirim yapılması suretiyle eksik ceza tayini, aleyhe temyiz olmadığından ve yine Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de; bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas olduğu kabul edilen İzmir 8. Asliye Ceza Mahkemesinin 15.05.2014 tarih ve 2014/137 Esas - 2014/344 Karar sayılı ilamıyla sanığın 5237 sayılı TCK"nin 141/1. maddesi gereğince hırsızlık suçundan "1 yıl" hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği ancak; 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesi gereğince uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenerek, tekerrüre esas alınan suçun da uzlaşma kapsamına alındığı; Uyap sisteminden yapılan kontrolde, bu suça ilişkin dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderildiği ve tarafların uzlaşması nedeniyle, aynı mahkemenin 16.01.2017 tarihli ek kararı ile verilen mahkumiyet kararının kaldırılmasına ve davanın uzlaşma nedeniyle düşürülmesine karar verildiği, bu nedenle söz konusu hükmün tekerrüre esas alınamayacağı; sanığın adli sicil kaydında yer alan "1 yıl 3 ay" hapis cezasına ilişkin İzmir 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 03.10.2014 tarih ve 2014/665 Esas - 2014/586 Karar sayılı ilamının da TCK"nin 141/1. maddesi gereğince hırsızlık suçuna ilişkin olduğu; ancak yine Uyap sisteminden yapılan kontrolde, bu dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderildiğinde, taraflar arasında uzlaşmanın sağlanamaması nedeniyle aynı mahkemenin 20.04.2017 tarihli ek kararı ile infazın devamına karar verildiğinden, söz konusu ilamın tekerrüre esas olduğunun anlaşılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden CMUK"un 322. maddesi gereğince, hükmün tekerrüre ilişkin fıkrasından "Sanığın İzmir 8. Asliye Ceza Mahkemesinin 2014/137 Esas - 2014/344 Karar sayılı ilamıyla hırsızlık suçundan bir yıl hapis cezasıyla mahkumiyetine karar verildiği, kararın 23.05.2014 tarihinde kesinleştiği" ibaresi çıkartılarak yerine "Sanığın İzmir 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 03.10.2014 tarih ve 2014/665 Esas - 2014/586 Karar sayılı ilamıyla hırsızlık suçundan 1 yıl 3 ay hapis cezasıyla mahkumiyetine karar verildiği, kararın 14.10.2014 tarihinde kesinleştiği" ibaresinin eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, tekerrüre esas alınan ceza miktarı yönünden CMUK"un 326/son maddesi gereğince sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınmasına, 06.02.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.