Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 2015/6810 Esas 2016/3951 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK(AİLE) MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki kişisel eşyanın iadesi davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili boşanma davasıyla birlikte açılan ve çeyiz eşyaları yönünden tefrik edilen dava dilekçesinde; davalı tarafından müvekkiline ait eşyalara alıkonulduğunu, giysilerinin verilmediğini belirterek, çeyiz niteliğindeki ve özel eşyalarının aynen iadesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili cevap dilekçesinde; tarafların 2 aylık evliyken davacının düğünde takılan takıları, çeyiz ve bir çok eşyayı alarak sebepsiz yere ortak konutu terk ettiğini, bir kısım özel eşyalarını almayı unuttuğunu, özel eşyaları iade edeceklerini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; eşyaların tespiti ve tespitten sonra iadesi için keşif kararı verildiği halde keşif harç ve giderlerinin yatırılmadığı ve yatırılmayacağının beyan edildiği, davacı tarafın sonuca ulaşmak için üzerine düşen yükümlülüğü yerine getirmediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, hüküm süresi içerisinde davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Türk Medeni Kanunu’nun 6. maddesi hükmü uyarınca kanunda aksine bir hüküm bulunmadıkça taraflardan her biri hakkını dayandırdığı olguların varlığını kanıtlamakla yükümlüdür.
Gerek doktrinde, gerek Yargıtay içtihatlarında kabul edildiği üzere ispat yükü hayatın olağan akışına aykırı durumu iddia eden ya da savunmada bulunan kimseye düşer. Öte yandan ileri sürdüğü bir olaydan kendi yararına haklar çıkarmak isteyen kimsenin iddia ettiği olayları kanıtlaması gerekir.
Somut olayda; dava konusu eşyaların davalı tarafından alıkonulduğunun iddia edildiği, davalı tarafça cevap dilekçesinde davacının eşyaları alarak ortak konutu terk ettiği, özel eşyaları iade edeceklerini, duruşmadaki beyanında ise dava konusu eşyaların davacıya ait olmadığını, herhangi bir çeyiz getirmediğini savunmuştur.
Mahkemece; eşyaların tespiti ve tespitten sonra iadesi için keşif kararı verilerek masrafların yatırılmadığı gerekçesiyle dava reddedilmiş ise de, davacı vekili keşif yapılacak adresin kalmadığını beyan etmiştir.
O halde; mahkemece davacı tarafın beyanları dikkate alınarak davalının bir kısım eşyaların davacı tarafından götürüldüğüne ilişkin ispat külfeti yönünden de iddiası değerlendirilmesi suretiyle oluşacak sonuç dairesinde karar verilmesi gerekirken; yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde keşif masraflarının yatırılmadığından bahisle davanın reddine karar verilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 16.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.