Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/4035 Esas 2020/4910 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/4035
Karar No: 2020/4910

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/4035 Esas 2020/4910 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi tarafından verilen bir boşanma davası kararına ilişkin temyiz işlemleri sonucunda, ziynet alacağına yönelik olan temyiz istekleri reddedilmiştir. Ziynet alacağı ile ilgili karar kesin olduğundan, tarafların temyiz dilekçeleri reddedilmiştir. Boşanma davasına ilişkin yapılan incelemede ise, delillerin kanuna uygun olduğu ve hükmün usul ve kanuna uygun şekilde olduğu sonucuna varılmıştır. Kararın dayandığı kanun maddesi 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 362. maddesinin 1. fıkrasının b bendidir. Ayrıca, 02.12.2016 tarihli 6763 sayılı Kanun’un 44. maddesi ile de 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen ek madde 1 uyarınca temyiz parasal sınırları Vergi Usul Kanunu’nun mükerrer 298. maddesine göre her yıl tespit ve ilan edilecek yeniden değerleme oranında artırılmalıdır. Karar tarihi itibariyle bu miktar “58.800,00 TL” olarak belirlenmiştir.

2. Hukuk Dairesi 2020/4035 E. , 2020/4910 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ :Karşılıklı Boşanma - Ziynet Alacağı
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı kadın tarafından tazminat ve nafaka miktarları ile ziynet alacağının kısmen reddi yönünden; davalı-karşı davacı erkek tarafından ise kusur belirlemesi, tazminat ve nafakalar ile ziynet alacağı yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1- Tarafların ziynet alacağına yönelik temyiz dilekçelerinin incelenmesinde;
6100 sayılı HMK’nın 362. maddesinin 1. fıkrasının b bendi uyarınca “Miktar veya değeri kırk bin Türk Lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararlar” temyiz edilemez. 02.12.2016 tarihli 6763 sayılı Kanun’un 44. maddesi ile de 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen ek madde 1 uyarınca temyiz parasal sınırlarının (HMK m. 341, 362) Vergi Usul Kanunu’nun mükerrer 298. maddesine göre her yıl tespit ve ilan edilecek yeniden değerleme oranında artırılması öngörülmüştür. Karar tarihi itibariyle bu miktar “58.800,00 TL” olarak belirlenmiştir.
Somut olayda 29.750 TL olan ziynet alacağı talebinin 26.400 TL ziynet alacağının aynen olmadığı takdirde bedelinin ödenmesine karar verilmiş olup, bölge adliye mahkemesince ziynet alacağına yönelik verilen karar kesindir. Bu nedenle tarafların ziynet alacağına yönelik temyiz dilekçelerinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
2-Tarafların boşanma davası yönünden temyiz itirazlarına hasren yapılan incelenmesine gelince;
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, yerinde bulunmayan temyiz isteğinin reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün onanmasına, karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün, yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, tarafların ziynet alacağı davasına yönelik temyiz dilekçesinin yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple REDDİNE, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenlere yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna ve 267.80"er TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi.20.10.2020 (Salı)