Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2014/12792 Esas 2014/22831 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2014/12792
Karar No: 2014/22831

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2014/12792 Esas 2014/22831 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi         2014/12792 E.  ,  2014/22831 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
    DAVA TÜRÜ :Boşanma

    Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı tarafından; tazminatlar ile yoksulluk nafakası yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
    1-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı (kadın)"ın aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
    2-Davacı (kadın) yararına hükmolunan toplu yoksulluk nafakasının miktarı tarafların ekonomik ve sosyal durumları, kusurun ağırlığı ile evlilik süresi nazara alındığında az olduğu gibi Türk Medeni Kanunu"nun 175 ve 176. maddeleri uyarınca irat şeklinde yoksulluk nafakası bağlanması mümkün iken mahkemece geçerli bir gerekçe gösterilmeden toplu şekilde yoksulluk nafakası ödenmesi şeklinde hüküm kurulması doğru olmamıştır.
    SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, hükmün bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oyçokluğuyla karar verildi.17.11.2014(Pzt.)

    (Muhalif) (Muhalif)

    KARŞI OY YAZISI
    Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanununun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanununun 50 ve 52. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK.md.174/1) ve manevi (TMK .md. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.

    KARŞI OY YAZISI
    Davacı kadın yararına hükmedilen maddi ve manevi tazminatın miktarı tarafların ekonomik ve sosyal durumu, kusurun ağırlığı ve hakkaniyet ilkesine göre azdır. Hükmün bu yönden de bozulması gerektiği görüşünde olduğumdan sayın çoğunluğun tazminatlara ilişkin onama kararına katılmıyorum.

    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.