Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/442 Esas 2019/2835 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/442
Karar No: 2019/2835
Karar Tarihi: 06.03.2019

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/442 Esas 2019/2835 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Kararda, hırsızlık suçundan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz istemi incelenmiştir. Dosya ve duruşma tutanakları incelendikten sonra suçun sanık tarafından işlendiği kabul edilmiş ve hüküm yerinde görülmüştür. Ancak Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun niteleme konusunda hatalı uygulama yaptığı belirlenmiştir. Ayrıca, TCK'nun 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesi için iptal kararı doğrultusunda yeniden değerlendirme yapılması gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenlerle hüküm tebliğnameye uygun olarak bozulmuştur. Kararda geçen kanun maddeleri ise şöyledir: TCK'nun 142/2-h ve 142/1-e maddeleri, 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ve 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi.

17. Ceza Dairesi 2019/442 E. , 2019/2835 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
TEBLİĞNAMEDEKİ İSTEK : Ret, onama

Yerel mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
1)Sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14/04/2011 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanun"a eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000,00 TL"ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, mala zarar verme suçundan dolayı tayin edilen 2.400,00 TL adli para cezasına ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibarıyla temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK"nun 317. maddesi gereğince sanık ... müdafiinin temyiz talebinin tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
2)Sanık ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun niteleme konusunda hatalı uygulamaya dair 2012/1-1563 Esas ve 2013/123 karar sayılı ilamı doğrultusunda; sanığın, müştekinin sokağa park ettiği aracını düz kontak yaparak aracı çaldığı olayda, sanığın eyleminin TCK"nun 142/2-h maddesinde düzenlenen suça uyduğu gözetilmeden, aynı Yasa"nın 142/1-e maddesinden hüküm kurulması,
2-T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK"nun 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nun 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafiinin temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nun 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkının gözetilmesine, 06.03.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.