KARAR

Kamu görevlisine görevinden dolayı hakaret ve görevi yaptırmamak için direnme suçlarından sanık ..."nın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 125/1, 3-a, 265/1, 43 (iki kez), 62 (iki kez) ve 51. (iki kez) maddeleri gereğince 6 ay 7 gün hapis ve 1 yıl 15 gün hapis cezaları ile cezalandırılmasına ve cezalarının ertelenmesine dair Karşıyaka 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 01/11/2017 tarihli ve 2017/538 esas, 2017/667 sayılı kararının İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesinin 07/12/2017 tarihli ve 2017/2066 esas, 2017/2070 sayılı kararı ile istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmek suretiyle kesinleşerek infazına geçilmesini müteakip, hükümlünün yargılamanın yenilenmesi talebinin reddine ilişkin Karşıyaka 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 16/02/2018 tarihli ve 2017/538 esas, 2017/667 sayılı ek kararına karşı yapılan itirazın reddine dair Karşıyaka 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 01/03/2018 tarihli ve 2018/932 değişik iş sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
İstem yazısında; “Dosya kapsamına göre, soruşturma aşamasında beyanda bulunmasına karşın, kovuşturma aşamasında kendisine ulaşılamaması üzerine dinlenilmesinden vazgeçilmesine karar verilen müşteki polis memuru ..."in, sonradan mahkemeye ibraz edilen dilekçesinde, görevli polis memurlarının ağır ve alaycı yaklaşımlarının sanığın kendisini kaybedip saldırganlaşmasında etkili olduğuna yönelik beyanda bulunması ve hükümlülüğe esas mahkeme kararında 5237 sayılı Kanun"un 29 ve 129. maddelerinin tartışılmaması hususları birlikte değerlendirildiğinde, müşteki polis memuru ..."in sonradan verdiği bahse konu şikayetinden vazgeçtiğine ve olayın oluşumuna ilişkin beyanının 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 311/1-e maddesi gereğince sanık lehine yeni delil niteliğinde olduğu ve mahkemesince değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeksizin, merciince yargılamanın yenilenmesi talebinin reddine ilişkin ek karara karşı yapılan itirazın kabulü yerine, yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmemiştir.” denilmektedir.
Hukuksal Değerlendirme:
5271 sayılı CMK"nın "Hükümlü lehine yargılamanın yenilenmesi nedenleri" başlıklı 311. maddesinin (e) bendinde; “Yeni olaylar veya yeni deliller ortaya konulup da bunlar yalnız başına veya önceden sunulan delillerle birlikte gözönüne alındıklarında sanığın beraatini veya daha hafif bir cezayı içeren kanun hükmünün uygulanması ile mahkûm edilmesini gerektirecek nitelikte olursa” hükmüne yer verilmiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun yargılamanın yenilenmesi konusunun ele alındığı 11/03/2014 tarih ve 2012/3-909 esas ve 2014/121 sayılı kararında; “Yeni olay ya da delilin yargılamanın yenilenmesi sebebi olması için aynı zamanda "önemli" de olması gerekmektedir. Diğer bir ifade ile yeni deliller ve olaylar ortaya konulduklarında tek başlarına ya da önceden sunulan delillerle birlikte değerlendirildiğinde sanığın beraatini veya daha hafif bir ceza uygulanmasını gerektirecek nitelikte olmalıdır.
Yargılanmanın yenilenmesi talebinin kabule şayan olup olmadığı konusunda şekil şartının yerine getirilmesi yeterli olmayıp, ikame olunan olay ve delillerin önceden ileri sürülmeyen ve tamamen yeni nitelik taşıyan yapıda olması ve tek başına veya diğer deliller birlikte incelendiğinde hükümlü lehine değerlendirmeye ve önceki hükmü değiştirmeye mahkemeyi yönlendirecek ciddiyette bulunması gerekmektedir. Bu özelliği taşımayan iddialarla, sırf şekli unsurların yeterliliğinden bahisle yargılamanın yenilenmesinde delil toplamaya ya da bu safha aşılarak duruşmalı incelemeye yönelmek kanun koyucunun amacıyla ve olağanüstü kanun yolu olan yargılamanın yenilenmesinin yapısıyla uyuşmamaktadır. Diğer bir ifade ile yargılamanın yenilenmesi talebinin kabul edilebilmesi için kesin hükümden dönülmesini gerektirecek, duruşma açılmasını haklı ve gerekli kılıcak ciddiyette yeni delil ve olayların ortaya konulması zorunludur.
Yargılamanın yenilenmesi kurumu kesin hükme karşı öngörülen olağanüstü yasayolları arasında yer aldığından, bu yola başvurulabilmesi için ortaya konulan gerekçelerin, yeniden yargılamaya başlanmasını gerektirecek nitelik, önem ve ciddiyete sahip olması gerekmektedir.
İnceleme konusu somut olayda; Karşıyaka 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 01/11/2017 tarihli ve 2017/538 esas, 2017/667 sayılı kararı ile görevi yaptırmamak için direnme suçundan sanık ...’nın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 265/1, 43/2, 62, maddeleri uyarınca 6 ay 7 gün hapis cezası ile ayrıca hakaret suçundan 125/3-a, 43/2., 62 maddeleri uyarınca 1 yıl 15 gün hapis cezaları ile cezalandırılmasına ve bu cezaların ertelenmelerine karar verilmiştir.
Bu kararın istinaf edilmesi üzerine İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesi’nin 17/11/2017 tarih, 2017/2066 E., 2017/2070 sayılı kararı ile istinaf başvurusunun reddine karar verilmiş ve sanık hakkındaki mahkumiyet kararları kesinleşmiştir.
Yargılamanın yenilenmesi istemi müşteki ...’in dilekçesine ilişkindir. Ancak sunulan bu gerekçe, Yerel Mahkeme tarafından CMK’nın 311. maddesinde düzenlenen koşulları taşımadığı gerekçesiyle reddedilmiş, bu karara yapılan itirazda Karşıyaka 1. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından yerinde görülmemiştir.
22/12/2017 tarihinde sunulan dilekçede müşteki ... sanığın kendilerine karşı eylemlerini tahrik altında işlediğini, polislik mesleğini bıraktığı ve iş kurma aşamasında olduğu için duruşmalara katılamadığını belirtmiştir.
Uyuşmazlığın sağlıklı bir şekilde çözülebilmesi için yargılama sürecindeki ifadelerin irdelenmesi gerekmektedir. İlk olarak, yargılamanın yenilenmesine yönelik istemde yer verilen haksız tahrik iddiasının yargılama sürecinde dile getirilmediği, müşteki ...’in meşruhatlı davetiyelere rağmen duruşmalara katılmadığı ancak mahkumiyet kararının İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesi’nin istinaf isteminin esastan reddi kararından sonra müştekinin dilekçe vererek haksız tahrik iddiasının ortaya konulduğu görülmektedir. İkinci olarak, kolluk tarafından düzenlenen 12/05/2016 tarihli tutanak içeriğini tüm müştekilerin soruşturma aşamasında doğruladığı, kovuşturma aşamasında da müşteki ... dışındaki müştekilerin tutanağı doğruladıkları, sanığın suçlamayı kabul ettiği ve tanık olan sanığın eşi ...a’nın eşinin suçu tahrik altında işlediğine yönelik soruşturma ve kovuşturma aşamasında beyanının olmadığı anlaşılmaktadır.
Tüm dosya kapsamı gözetildiğinde müştekinin dilekçesi yargılamanın yenilenmesi talebinin kabul edilebilmesi için kesin hükümden dönülmesini gerektirecek, duruşma açılmasını haklı ve gerekli kılacak ciddiyette yeni delil niteliğinde değildir. Buna göre, söz konusu itirazın reddine ilişkin kararda hukuka aykırılık görülmemiştir.
Sonuç ve Karar:
Yukarıda açıklanan nedenlerle;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının düzenlediği tebliğnamedeki düşünce yerinde görülmediğinden, CMK"nın 309. maddesi uyarınca KANUN YARARINA BOZMA İSTEĞİNİN REDDİNE, 16/01/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.