Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/6093 Esas 2020/5981 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/6093
Karar No: 2020/5981
Karar Tarihi: 23.12.2020

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/6093 Esas 2020/5981 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava, müvekkilinin davalıya yüksek faiz getireceği taahhüdüyle para verdiği ancak verilen paraların geri ödenmediği gerekçesiyle açılmıştır. Davalılar mahkemede davanın reddini savunmuştur. İlk kararın bozulması üzerine yapılan yargılama sonucunda davanın 7194 sayılı Kanunun 41. maddesi kapsamında olduğu gerekçesiyle karar verilmesine yer olmadığına hükmedilmiştir. Davacı ve davalı şirket vekilleri kararı temyiz etmişlerdir ancak temyiz itirazları reddedilmiştir. Kararda, dosyadaki belgelerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve tarafların temyiz harcı peşin alındığından başka harç alınmamasına hükmedilmiştir.
Kanun maddeleri: 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu geçici 3/2. madde, 3156 sayılı Kanunla değişik 438. madde ve 7194 sayılı Kanunun 41. maddesi.

11. Hukuk Dairesi 2020/6093 E. , 2020/5981 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Konya 2. Asliye Ticaret Mahkemesi"nce bozmaya uyularak verilen 10.02.2020 tarih ve 2020/30 E. - 2020/91 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesinin davacı vekili ve davalı ...Ş. vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava konusu meblağ 40.415,00 TL"nin altında bulunduğundan 6100 sayılı Kanun"un geçici 3/2. maddesi delaletiyle uygulanması gereken HUMK 3156 sayılı Kanunla değişik 438. maddesi gereğince duruşma isteğinin reddiyle incelemenin dosya üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin yüksek faiz getireceği ve istendiği an geri ödeneceği garantisi ile davalı tarafa bir miktar para verdiğini, davalı tarafça müvekkiline 31.300 DM parasının kaldığına ilişkin belge verildiğini, bu parasının davacıya iadesinin gerektiğini ancak davacının verdiği paraları geri istemesine rağmen parasının iade edilmediğini, davalı tarafın Bankacılık Kanununa aykırı şekilde mevduat topladığını ileri sürerek, davacı ile davalı şirket arasında geçerli bir ortaklık ilişkisi bulunmadığının tespitine ve ayrıca davalı tarafa verilen paradan kalan 28.800,00 TL"nin dava tarihinden itibaren işleyecek ticari faiziyle birlikte davalılardan tahsiline karar verilmesini itemiştir.
Davalılar vekilleri, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, Dairemiz bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda, davanın 7194 sayılı Kanunun 41. maddesi kapsamında olduğu gerekçesiyle dava hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili ve davalı ...Ş. vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekili ve davalı ...Ş. vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekili ve davalı ...Ş. vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, taraflardan temyiz harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 23.12.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.