Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2021/10538 Esas 2022/2043 Karar Sayılı İlamı

ilk Derece Mahkemesi : Erzincan 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 23.05.2018 tarih ve 2018/74 - 2018/117 sayılı kararı
Suç : Silahlı terör örgütüne üye olma
Hüküm : TCK'nın 62, 53, 58/9, 63 maddeleri uyarınca verilen mahkumiyet hükmüne ilişkin istinaf başvurusunun CMK'nın 223/2-e maddesi uyarınca beraat karar verilmek suretiyle düzeltilerek esastan reddine dair karar

Bölge adliye mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle;
Temyiz edenlerin sıfatı, başvuruların süresi, kararların niteliği ve temyiz sebeplerine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Temyiz taleplerinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
1- İlk derece mahkemesince verilen mahkumiyet kararının istinaf edilmesi üzerine, delillerin hatalı değerlendirildiği mülahazasına istinaden 5271 sayılı CMK'nın 223/2-e maddesi gereğince yüklenen suçun sanık tarafından işlendiğinin sabit olmaması gerekçesiyle duruşma açılmaksızın sanığın beraatine karar verilerek, CMK'nın 280/1-g maddesi gereğince duruşma açmak suretiyle anılan kararı kaldırarak yeniden hüküm kurması gerektiği gözetilmeden, aynı Kanunun 280/1-a maddesine yanlış anlam yüklenerek dosya üzerinden yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Yargıtay Ceza Genel Kurulu tarafından onanarak kesinleşen dairemizin ilk derece mahkemesi sıfatıyla verdiği 24.04.2017 tarihli, 2015/3 Esas ve 2017/3 Karar sayılı kararı ile "ByLock iletişim sisteminin FETÖ/PDY silahlı terör örgütü mensuplarının kullanmaları amacıyla oluşturulan ve münhasıran bir suç örgütünün bir kısım mensupları tarafından kullanılan bir ağ olması nedeniyle örgüt talimatı ile bu ağa dahil olunduğunun ve gizliliği sağlamak için haberleşme amacıyla kullanıldığının her türlü şüpheden uzak kesin kanaate ulaştıracak teknik verilerle tespiti halinde kişinin örgütle bağlantısını gösteren delil olacağı"nın kabul edildiği gözetilerek, somut olay itibarıyla aşamalardaki savunmalarında ByLock kullanıcısı olduğunu kabul etmeyen sanığın ByLock uygulamasını kullandığının kuşkuya yer vermeyecek şekilde teknik verilerle tespiti halinde, ByLock kullanıcısı olduğuna dair delilin atılı suçun vasfı açısından belirleyici nitelikte olması ve ByLock tespit ve değerlendirme tutanağının gelinen aşama itibarıyla temin edilememesi nazara alınarak, öncelikle ayrıntılı ByLock tespit ve değerlendirme raporunun bulunup bulunmadığının tekrar ilgili birimlerden sorulması, sanığın teknik olarak bu programı kullandığının tespiti açısından operatör kayıtları ile eşleştirmesi yapılmak üzere ByLock HIS (CGNAT) kayıtları ile IMEI ve baz bilgilerini içeren HTS kayıtlarının Bilgi Teknolojileri İletişim Kurumundan temin edilerek, CGNAT kayıtları, HTS, IMEI ve baz bilgileri sonuçları karşılaştırılıp belirtilen hat üzerinden ByLock kullanan kişinin sanık olup olmadığı doğrultusunda bilirkişiden teknik rapor alınması ve UYAP'ta bulunan örgütlü suçlar bilgi havuzundan araştırma yapılarak sanık hakkında herhangi bir bilgi yahut beyan olup olmadığının tespiti edilmesi, bulunması halinde bu delil ve ifadelerinin onaylı örneklerinin dosya içerisine alınması ve gerekirse bu şahısların duruşmada tanık olarak beyanlarına başvurulması, tüm bu delillerin CMK'nın 217. maddesi uyarınca duruşmada sanık ve müdafiine okunup diyecekleri sorulduktan sonra sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken, eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı, bölge adliye mahkemesi Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, sair yönleri incelenmeyen hükmün bu sebeplerle CMK'nın 302/2. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca bozma sebeplerine göre ve usul ekonomisi gereğince dosyanın Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 6. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 13.04.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.