Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2021/18314 Esas 2022/2033 Karar Sayılı İlamı

İlk Derece Mahkemesi : Erzincan 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 21.02.2020 tarih ve 2020/32 - 2020/100 sayılı kararı
Suç : Silahlı terör örgütüne yardım etme
Hüküm : TCK'nın 220/7. maddesi yollamasıyla TCK'nın 314/2, 220/7-2.cümle, 3713 sayılı Kanunun 5/1, TCK'nın 62, 53, 63. maddeleri uyarınca verilen mahkumiyet kararına yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge adliye mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle;
Temyiz edenin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebeplerine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Yapılan yargılama sürecindeki usuli işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, hükme esas alınan tüm delillerin hukuka uygun olarak elde edildiğinin belirlendiği aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde eksiksiz olarak sergilendiği, özleri değiştirmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, yaptırımların kanuni bağlamda şahsileştirilmek suretiyle uygulandığı anlaşılmakla; sanık müdafiinin temyiz dilekçesinde ileri sürdüğü sair temyiz itirazlarının reddine; ancak,
1- Sanık hakkında silahlı terör örgütüne yardım etme suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine dair temel cezaların belirlendiği uygulama maddesinin “TCK'nın 314/3 ve 220/7 maddeleri delaletiyle TCK’nın 314/2” olduğunun belirtilmesi gerekir iken “ TCK'nın 220/7. maddesinin yollamasıyla TCK'nın 314/2. maddesi” olarak gösterilmesi,
2- Suç tarihinin sanığın örgüte son yardım ettiği tarih olan "17/03/2015" tarihi olduğu gözetildiğinde, suç tarihinin ilk derece mahkemesi karar başlığında "28/02/2019" olarak, bölge adliye mahkemesi karar başlığında ise "2014 yılı" olarak gösterilmesi
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerle BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususların CMK’nın 303/1-c. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 1. fıkrasının 1. bendinden ve 2. fıkrasının 1. bendinden "TCK'nın 220/7. maddesinin yollamasıyla” ibaresinin başına "TCKnın 314/3. ve" ibaresinin eklenmesi, ilk derece mahkemesi gerekçeli karar başlığının suç tarihi kısmından "28/02/2019" ibaresi, bölge adliye mahkemesi karar başlığının suç tarihi kısmından ise "2014 yılı" ibaresi çıkartılarak yerine ayrı ayrı "17/03/2015" ibaresinin eklenmesi suretiyle diğer yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın Erzincan 2. Ağır Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 6. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 13.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.