MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 08.03.2010 gününde verilen dilekçe ile geçik hakkı kurulması istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 17.07.2012 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalılardan ... vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü: K A R A R

Davacılar, genel yola çıkışı bulunmayan 2637, 2629 ve 2633 parsel sayılı taşınmazları yararına, 2628 1325 numaralı parselden geçit hakkı kurulmasını istemişlerdir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilerek 2637 parsel sayılı taşınmaz yararına 2628, 2629, 2630 ve 2631 numaralı parseller üzerinden geçit irtifakı kurulmasına karar verilmiştir.
Hükmü, davalılardan 2628 numaralı parselde paydaş olan ... vekili temyiz etmiştir.
Ülkemizde arazi düzenlenmesinin sağlıklı bir yapıya kavuşmamış olması ve her taşınmazın yol ihtiyacına cevap verilmemesi geçit davalarının nedenidir. Geçit hakkı verilmesiyle genel yola bağlantısı olmayan veya yolu bulunsa bile bu yol ile ihtiyacı karşılanamayan taşınmazın genel yolla kesintisiz bağlantısı sağlanır. Uygulama ve doktrinde genellikle bunlardan ilkine “mutlak geçit ihtiyacı” veya “geçit yoksunluğu”, ikincisine de “nispi geçit ihtiyacı” ya da “geçit yetersizliği” denilmektedir.
Türk Medeni Kanununun 747/2 maddesi gereğince geçit isteği, önceki mülkiyet ve yol durumuna göre en uygun komşuya, bu şekilde ihtiyacın karşılanmaması halinde geçit tesisinden en az zarar görecek olana yöneltilmelidir. Zira geçit hakkı taşınmaz mülkiyetini sınırlayan bir irtifak hakkı olmakla birlikte, özünü komşuluk hukukundan alır. Bunun doğal sonucu ./..
olarak yol saptanırken komşuluk hukuku ilkeleri gözetilmelidir. Geçit gereksiniminin nedeni, taşınmazın niteliği ile bu gereksinimin nasıl ve hangi araçlarla karşılanacağı davacının sübjektif arzularına göre değil, objektif esaslara uygun olarak belirlenmeli, taşınmaz mülkiyetinin sınırlandırılması konusunda genel bir ilke olan fedakârlığın denkleştirilmesi prensibi dikkatten kaçırılmamalıdır.
1- Mahkemece hüküm kurulurken sadece 2637 parsel lehine geçit hakkı kurulmuş diğer davacılara ait 2629 ve 2633 parseller için geçit tesis edilmemiştir. Ne var ki anılan parseller malikleri davacılar kararı temyiz etmediğinden bu hususa değinilmekle yetinilmiştir.
2- Geçit davalarında uygulanan fedakarlığın denkleştirilmesi prensibi gereğince üzerinden geçit kurulan parsele en az zarar verecek yerden geçit kurulması gerekir. Somut olayda aleyhine geçit kurulan 2628, 2629, 2630 ve 2631 sayılı parsellerin kuzey kısmında genişlikleri oldukça dar olup 2,5 metre eninde geçit kurulması halinde genişlikleri daha da daralacak ve kullanımı zorlaşacaktır. Dosya kapsamına ve toplanan delillere göre yüzölçümünün daha büyük olması sebebiyle 2636 parsel sayılı taşınmazın doğusundan, bu taşınmazın güneyinden geçen Karaağaçlık yoluna ulaşacak şekilde geçit kurulup kurulamayacağı konusunda bilirkişilerden ek rapor alınarak veya gerekirse yeniden keşif yapılarak sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiş, bu sebeple kararın bozulması gerekmiştir
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalının temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan harcın istek halinde yatırana iadesine, 28.02.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.