Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/6662 Esas 2019/2215 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/6662
Karar No: 2019/2215
Karar Tarihi: 06.02.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/6662 Esas 2019/2215 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir mahkumiyet hükmü temyiz edilmiş. Temyiz mahkemesi, sanığın savunma hakkının kısıtlanmasını, tahrikin göz önünde bulundurulmamasını, 5237 sayılı TCK'nin bazı maddelerinin Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmesi nedeniyle hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiğini ve yargılama giderlerinin belirtilmemesini bozma sebebi olarak görerek hükmü bozmuş.
Detaylı Kanun Maddeleri:
5271 sayılı CMK'nin 226. maddesi - Ek savunma hakkı
5237 sayılı TCK'nin 87/1-son maddesi - Tahrik azaltması
5237 sayılı TCK'nin 3. maddesi - Ortaklılık hükümleri
5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi - İptal edilen hükümler
6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi - Temyiz yolu ile karar değişikliği
1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi - Kararın bozulması

3. Ceza Dairesi 2018/6662 E. , 2019/2215 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer itirazların reddine,
1) İddianamede talep edilmediği halde, sanığa 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesi uyarınca ek savunma hakkı verilmeden, 5237 sayılı TCK"nin 87/1-son maddesinin sanık aleyhine uygulanmasına karar verilmesi suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
2) Sanığın aşamalarda müşteki ile arasında suça konu eğlence mekanında tartışma çıktığını ve tartışma bar çalışanlarınca ayrılsa da müşteki ...’ın kendisine bu kez bıçakla saldırdığını savunması, sanığın adli raporunda sağ uyruk arka 1/3 önde hatta lokalize yaklaşık 6-7 cm genişliğinde 0,5-1 cm derinliğinde düzenli kenarlı insizyon bulunduğunun ve yaralanmasının basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek nitelikte olduğunun belirtilmiş olması, taraflar arasında çıkan tartışmanın kendilerince ayrıldığının ve tarafları uzaklaştırdıklarının; sonrasında tekrarlanan kavga olayında ise önce sanığın yaralandığının soruşturmada alınan tanık beyanları ile doğrulanması karşısında, müştekiden kaynaklanan haksız hareketlerin haksızlık boyutunun gözetilerek sanığın cezasından 5237 sayılı TCK"nin 3. maddesi uyarınca ortaklılık ilkesi uyarınca tahrik nedeniyle yapılan ceza indirimi oranının daha yüksek oranda olmasının uygun olacağının gözetilmemesi,
3) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
4) Yargılama giderinin tahsil şeklinin karar yerinde belirtilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 06.02.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.